အၾကင္နာနန္းေတာ္ရဲ့ “လူမွဳေရးေမး/ေျဖ” => “ေမးျမန္းရန္”က႑က cboxမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ ႐ႈေထာင့္ကေန ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ အေမး-အေျဖမဟုတ္ပါ။ ျပည့္စံုခန္႔ျငားတဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္လည္း မဟုတ္ပါ။ ထူးထူးေထြေထြ အက်ိဳးမရွိရင္ေတာင္မွ အက်ိဳးမဲ့မွာ မဟုတ္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
cboxမွာ ေတြ႔ပါတယ္ -
“Paing: ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကိုႏွိင္ေအာင္ထြန္းခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ စိတ္ေတြက မွားမွန္းသိရက္နဲ႔ မျပင္ႏိုင္ဘူး။ 20 Dec 10, 08:57 PM”
မွားမွန္းသိလို႔ ျပင္ခ်င္တယ္။ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္တယ္။ စိတ္ကို ျပင္ခ်င္တယ္။ မထိန္းႏိုင္ဘူး။ မျပင္ႏိုင္ဘူး။ Paingရဲ့ ျပႆနာကို ဒီလို နားလည္ပါတယ္။
မွားယြင္းမႈ တစ္ခုခု အက်ိဳးမဲ့မႈ တစ္ခုခုမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္မိတဲ့ေနာက္၊ လမ္းမွားေပၚေရာက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္အေျခအေနကို ျပန္လည္သံုးသပ္ႏိုင္သူေတြ ၾကံဳရတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီျပႆနာမွာ မွားမွန္းသိတယ္ဆိုတာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အသိျဖစ္ပါတယ္။ မွားမွန္း မသိဘဲနဲ႔ အမွန္ဆီ မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။
ေနာက္ၿပီး အမွားကို ျပင္ခ်င္တယ္ဆိုတာဟာ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ မွားမွန္းသိလို႔ အမွားကို ျပင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ မွန္ဖို႔ ေကာင္းဖို႔ အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ခက္တာက သိသိႀကီးနဲ႔ မျပင္ႏိုင္တာပါ။ အမွားကို အမွန္ျပင္ဖို႔ ခက္တယ္ဆိုတာ သဘာ၀ပါ။ ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ အာေသ၀နပစၥည္း ဆိုတာကို သတိရမိပါတယ္။ အာေသ၀နဆိုတာ အေလ့အက်င့္ အထံု ျဖစ္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေနရင္ အထံုပါေနရင္ စြဲလမ္းမႈတစ္ခု ျဖစ္ေနရင္ အရွိန္နဲ႔ ဆက္လိမ့္တတ္ပါတယ္။ လုပ္ေနက် တစ္ခုခုကို အရွိန္နဲ႔ ဆက္လုပ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ စလုပ္မိရင္ လုပ္လက္စနဲ႔ ဆက္လုပ္ေနတတ္ပါတယ္။ စလုပ္မိတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ဆက္လုပ္ေနဖို႔ တြန္းအားရသြားပါတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ အာေသ၀နပစၥည္းရဲ့ သေဘာအဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
"မွားမွန္းသိရက္နဲ႔ မျပင္ႏိုင္ဘူး" ဆိုတာဟာ အရွိန္ကို မထိန္းႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ အာေသ၀နပစၥည္း အရွိန္ရေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ကိစၥမွာ အရွိန္ရေနရင္ ဆက္ၿပီးေကာင္းေနတတ္ပါတယ္၊ ဆိုးတဲ့ကိစၥမွာ အရွိန္ရေနရင္ ဆက္ၿပီး ဆိုးေနတတ္ပါတယ္။ မွားယြင္းမႈ မိုက္မဲမႈ အရွိန္အဟုန္ကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္မွ အမွားကို ျပင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အရွိန္ကို ေလွ်ာ့ဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ လံုး၀ ရပ္စဲလိုက္ဖို႔ အေရးမွာ အလြယ္အခက္ဟာ ရေနတဲ့ အရွိန္ရဲ့ ျပင္းအားေပၚမွာ မူတည္ပါလိမ့္မယ္။ အရွိန္မျပင္းေသးရင္ ျပင္ဖို႔လြယ္ပါလိမ့္မယ္။ မိုက္မဲမႈ သက္တမ္းရွည္ေနၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ျပင္ဖို႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္။
လြယ္သည္ျဖစ္ေစ ခက္သည္ျဖစ္ေစ မွားမွန္းသိလို႔ အမွားကို ျပင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျပင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အဆိုးကေနထြက္ၿပီး အေကာင္းဘက္မွာ အရွိန္ရလာေအာင္ ဇြတ္ဒရြတ္ ျပင္မလား။ နည္းနည္းခ်င္း ျပင္မလား။ ကာယကံရွင္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈ နဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရား ခိုင္မာမႈတို႔ အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး သင့္ေတာ္သလို ျပင္ဖို႔ပါပဲ။
မႏၲေလးက မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ အဆံုးအမဟာ ဒီေနရာမွာ အသံုး၀င္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ေတာ္မူတာက "ေကာင္းတာဆိုရင္ စိတ္ပါပါ မပါပါ လုပ္လိုက္ပါ။ မေကာင္းတာဆိုရင္ လုပ္ခ်င္ေနလည္း မလုပ္ဘဲ ေပေနလိုက္ပါ"တဲ့။ ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ အရွိန္ရလာေအာင္ ဇြတ္ဒရြတ္ ျပင္လိုက္ပါလို႔ ဆရာေတာ္ႀကီး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ (အာေသ၀နပစၥည္း) အရွိန္အဟုန္ အထံု၀ါသနာ ပါေအာင္ မရမက လုပ္ပါလို႔ ဆိုလုိတာျဖစ္ပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့ ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရေနတဲ့ အရွိန္အဟုန္ အေလ့အထံုဟာ ဘ၀အဆက္ဆက္ သံသရာ အဆက္ဆက္ ပါလာတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘ၀ေဟာင္းက (ေကာင္း/မေကာင္း) အေလ့အက်င့္တစ္ခုကို လက္ရွိဘ၀မွာ စလိုက္မိရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ အက်င့္ပါ အရွိန္ရ သြားႏိုင္ပါတယ္။ (ေကာင္း/မေကာင္း) အရွိန္အဟုန္ အေလ့အထံုဟာ ဘ၀အဆက္ဆက္က ပါခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ဒီဘ၀မွာမွ စတင္ ထူေထာင္မိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေဟာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အသစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွိန္အဟုန္ အေလ့အထံုဆိုးကို မစမိဖို႔ အားမစိုက္မိဖို႔ ထပ္ထပ္ၿပီး အားမျဖည့္မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
အေပါင္းအသင္း အသိုက္အ၀န္း ကာလ ေဒသ စတဲ့ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးကလည္း ေကာင္းတဲ့ဘက္ ဒါမွမဟုတ္ ဆိုးတဲ့ဘက္ေရာက္ေအာင္ တြန္းအားေပးတတ္ပါတယ္။ အဆိုးဆီ တြန္းပို႔ေပးတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေရွာင္ျခင္း၊ အေကာင္းဆီ တြန္းပို႔ေပးတဲ့ အေျခအေနေတြကို ရွာျခင္းအားျဖင့္လည္း ေကာင္းတဲ့ အရွိန္အဟုန္ အေလ့အထံုကို ထူေထာင္ရမွာ အားျဖည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ဇြတ္ဒရြတ္ လုပ္မလား။ နည္းနည္းခ်င္း လုပ္မလား။ ကာယကံရွင္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈ နဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရား ခိုင္မာမႈတို႔ အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး သင့္ေတာ္သလို ထူေထာင္ဖို႔ အားျဖည့္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
မွားမွန္းသိလို႔ အမွားကို ျပင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျပင္လိုက္ဖို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခါ ႏွစ္ခါ သံုးခါ၊ ေလး ငါး ေျခာက္ခါ၊ ခုနစ္ခါ . . . အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ႀကိဳးစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ဆိုရင္ လံုး၀ေကာင္းမလာအံုးေတာင္မွ ဆိုးသြမ္းတဲ့ အရွိန္ကိုေတာ့ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။