အခိုးအေငြ ့တံတား

၀ထၳုဳေလးတစ္ပုဒ္ပါ... အျပစ္မရွိေပမယ့္ HIV ဆိုတဲ့ ေရာဂါေထာင္နန္းထဲမွာ ျပစ္ဒဏ္က်ခံရတဲ့ ကေလးသူငယ္ေလး ေတြကိုရည္စူးျပီး ခံစားသီကံုးထားပါတယ္... ရတီ မဂၤဇင္းမွာ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ေဖာ္ျပခံရတဲ့ အျပင္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၉ ႏိုင္ငံက အလွဳဴရွင္ေပါင္း ၁၁၁ ဦးရဲ့ လွဳဴဒါန္းမူေၾကာင့္ အလွဳဴေငြ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၄၇က်ပ္သိန္း ကို ေရာဂါကူးစက္ခံထားရတဲ့မိဘမဲ့ကေလးငယ္ေလးေတြ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ သုခရိပ္ျမံဳဆိုတဲ့ေဂဟာေလးဆီ အေရာက္ရွာေဖြေပးခဲ့တဲ့ ၀ထၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္...ဖတ္ျပီးခဲ့သူမ်ားရွိမွာပါ...သို ့ေသာ္မဖတ္ျဖစ္လိုက္ရတဲ့ သူေတြ အတြက္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ ့ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္... ကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့အထဲမွာ အမွားမ်ားပါသြားရင္ခြင့္လြတ္ေပးၾကပါ...

(၁)
တလြင့္လြင့္၀ဲေ၀့တက္သြားတဲ့မီးခိုးေငြ႔ေတြဟိုး...ခပ္နိမ့္နိမ့္တိမ္တိုက္ထဲကိုေမ်ာ၀င္ထိုးတက္ေနပံုက
ေကာင္းကင္ဆီဦးတည္ေနတဲ့ခရီး႐ွည္ႀကီးတစ္ခုလိုပါပဲ။အခိုးအေငြ႔ေတြဟာေကာင္းကင္ဆီတကယ္ပဲ
ေရာက္႐ွိ သြားၾကဖို႔ ေသခ်ာပါရဲ႕လား..။
မည္းကနဲအူတက္လာလိုက္၊တလြင္လြင္ပါးလ်ားေဖ်ာ့ေရာ့သြားလိုက္နဲ႔တိမ္တိုက္ဆီေျပး၀င္ေနတဲ့
အခိုးအေငြ႔ေတြကိုသူမေငးရပ္ၾကည့္ေနပံုဟာဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲနာက်င္စရာေကာင္းလိုက္မယ့္
ျမင္ကြင္းတစ္ခုလဲ..။
ဟင့္အင္း သူမအတြက္ေတာ့ စစ္ပြဲတစ္ပြဲအဆံုးသတ္သြားသလိုပါပဲ။
ဘယ္လို ၀မ္းနည္းျခင္း၊ နာက်ည္းျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္းမ်ိဳးမွ႐ွိမေနေတာ့ေလာက္ေအာင္ တစ္ကိုယ္လံုး
လပ္ဟာ လြင့္ေမ်ာေနလိုက္တာ..။
ေသခ်ာတယ္ စစ္ပြဲတစ္ပြဲအဆံုးသတ္သြားခဲ့တာ..။
စိတ္ေရာကိုယ္ေရာကို ထုေထာင္းနင္းေခ်ထာသလိုမ်ိဳး ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္း႐ွိသမွ် ကိုယ့္အတြက္အသက္သာ ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရတဲ့ ၊ ႐ႈံးနိမ့္ဖို႔လံုး၀ဥႆံုေသခ်ာေနခဲ့တဲ့ စစ္ေအး တိုက္ပြဲႀကီး အဆံုးသတ္
သြား ခဲ့တာေလ...။
ကိုကို႔အတြက္ေတာ့ သူမ အစြမ္းကုန္တာ၀န္ေက်ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ......။
သူမအတြက္ကေရာ.....။
ေလာေလာဆယ္ ဘာတစ္ခုမွ မစဥ္းစား၊ မေတြးေတာျခင္းအားျဖင့္ သူမကိုယ္သူမ ညႇာတာလိုက္ခ်င္ပါေသးရဲ႕။

(၂)
ပခံုးကိုလာထိတဲ့ လက္ဖ၀ါးအေတြ႔ေႏြးေႏြးနဲ႔ “ေမ ငို ခ်လိုက္ပါလားဟင္ ” ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ခ်ိဳ႕ အသံေၾကာင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္႐ိႈက္လိုက္ျပီးခပ္ယဲ့ယဲ့ ေလးျပန္ျပံဳးျပမိတယ္။
”ေမ ငို ခ်လိုက္ပါေမရယ္၊ ငိုလိုက္စမ္းပါဟာ...” လို႔ ဗလံုးဗေထြးေျပာၿပီး အသိမ့္သိမ့္႐ိႈက္ေန႐ွာတဲ့
ခ်ိဳ႕ ေက်ာျပင္ကို သာသာဖြဖြေလးသိုင္းဖက္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးမိလိုက္ေသးသတဲ့....။
အႀကိမ္ႀကိမ္က်င့္သားရေအာင္ ေလ့က်င့္ခံစားႏွင့္ၿပီးသား သူမက ကေယာင္ကတမ္းေတြ
ျဖစ္ေနခ်င္ေသးသတဲ့လား...။
ကိုယ္ ငိုခဲ့ၿပီးၿပီေလ၊
ကိုယ့္တစ္သက္မွာ အေၾကကြဲ အလိႈက္လွဲဆံုး ၊ အနာက်င္အပင္ပမ္းဆံုးငိုေၾကြးခဲ့ၿပီးၿပီ..။
ကိုကို ကိုယ့္ကို လက္အုပ္ခ်ီလိုက္တဲ့ေန႔တုန္းက ..။
ဟုတ္တယ္ ကိုကို ကိုယ့္ ကို လက္ အုပ္ ခ်ီ လိုက္ တဲ႔ ေန႔ တုန္း က ေပါ့..........
ကိုကို႕ လက္အစံုကို အလန္႔တၾကား ဆုပ္ကိုင္ရင္း ၊ ပိန္လွီေသးက်ံဳ႕သြားတဲ့ ကိုကို႔ညာဖက္လက္
သူႂကြယ္က ဂြမ္းစခံၿပီး ရေအာင္၀တ္ထားေသးတဲ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ေလးကို
နာနာက်င္က်င္ ပြတ္သပ္ၾကည့္မိရင္း ကိုယ္ အသည္းထန္ဆံုး ငိုေၾကြး ပစ္ခဲ့မိတာ ....။
ကိုကို ဘာေတြေျပာခ်င္ေနခဲ့မလဲ...။ ကိုကို ေမ့ကိုခ်စ္ရင္ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာပါနဲ႔ေနာ္ဆိုတဲ့
ကိုယ့္ရဲ႕စကားတစ္ခြန္းတည္းရဲ႕ေအာက္မွာကိုကိုမ်ိဳသိပ္ေအာင့္အည္းသြား႐ွာခဲ့တာ...။ မ်က္လံုးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔ကိုယ္ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့သမွ်၊ကိုယ္ေဖးမတြဲကူေပးခဲ့သမွ်ကို မွီခိုခံယူသြားခဲ့တာ....။
ကိုကို ေတာင္းပန္၀န္ခ်ခ်င္ေနတာ..၊
ေျဖ႐ႈင္းထုေခ်ေနခ်င္တာ..၊
ကိုကို အလန္႔တၾကားသတိေပးခ်င္ေနတာ..၊
ေက်ဇူးအထပ္ထပ္တင္ေနခ်င္တာ ကိုကို႔ရဲ႕အရာအားလံုးကို ကိုယ္ ခံစားလို႔ရေနခဲ့တယ္ ။
ကိုကို ဘာမွ မေျပာပါနဲ႔ ၊ ကိုကိုရဲ႕ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးစလံုး သက္သာရရဖို႔အတြက္ပဲ စဥ္းစားၿပီးေနပါ။
ကိုကို ဘာမွ မေျပာပါနဲ႔ ဆိုတာေတြဟာ ကိုယ္သိပ္ေၾကကြဲလာတိုင္း တဖြဖြေရရြတ္ေနက် စကားစုေတြေပါ့။
တစ္ေယာက္အသုဘ တစ္ေယာက္ခ်ၾကဖို႕ လင္ရယ္မယားရယ္လို႔ ထူေထာင္လာခဲ့ၾကတဲ့
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ မယား၀တၱရားဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာထက္အလြန္ ေမေက်ပြန္ျပည့္၀ေစရပါ့မယ္..၊
ဒီဘ၀အတြက္ အကုန္အစင္ေမ ေပးဆပ္ျဖည့္ဆည္း လိုက္ပ့ါမယ္။
ဒါဟာကိုကို႔ကိုခ်စ္တဲ့ေမ့ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြအတြက္၊ခင္ပြန္းေကာင္းပီသလြန္းစြာၾကင္နာ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုကိုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြအတြက္…
ကိုကိုရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေပါ့ကြယ္ ။
ကိုကို ေမ တို႕အားလံုးကိုေမ့ထားၾကရေအာင္ဆိုတဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ယတိျပတ္ စကားလံုးဟာ ကိုကို႔ အတြက္ အျပစ္ဒဏ္ တစ္ခုလိုမ်ားျဖစ္ေနခဲ့လိမ့္မလား ။ ဒါဟာလည္း ကိုကို ဘာကိုမွ ေနာက္ဆံတင္းေၾကာင့္က်ေနစရာ မလိုေအာင္ ေမ ရဲ႕ ေမတၲာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ တတ္သိ ျဖည့္ဆည္းမႈတစ္ခုပါပဲကြယ္..။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ မၾကား၀ံ့တာ၊ မၾကားႏိုင္တာ၊ မၾကားရဲတာပါ ။ ကိုကိုေက်းဇူးျပဳၿပီးဘာမွ မေျပာပါနဲ႔
ဆိုတဲ့ အဖ်ားခတ္တုန္ရင္ေနသလိုျပတ္သားေအးစက္ေနဦးမယ့္ကိုယ့္စကားရဲ႕အဆံုးမွာေတာ့
ကိုကို႐ိႈက္ငင္တႀကီးငိုေၾကြးရတဲ့ အလွည့္ ေပါ့....။
အဲသလို ကိုယ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ အတူတကြငိုေၾကြးခဲ့ရတာ......။
ကိုယ့္မွာ ကိုကို႕အတြက္ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္မ်က္ရည္ မ႐ွိေတာ့ေလာက္ေအာင္......ေပ့ါေလ
အခုဆို ကိုယ့္ ယာဘက္လက္သူႂကြယ္မွာ ဂြမ္းစနဲ႔ခုထားတဲ့ လက္စြပ္ေလး တစ္ကြင္းထပ္၀တ္ထားလိုက္ၿပီ..။
ဒါပဲ ၊ ဒါတစ္ခုပဲ ကိုယ့္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တာ......။
ဒါတစ္ခုပဲ ကိုယ္တို႔မွာ အတူတကြ ႐ွိေနရေတာ့တာ..။
”ေမကားေတြျပန္ထြက္ၾကေတာ့မယ္ သားေလးလည္းကားေပၚျပန္ေရာက္ေနျပီ ”ဆိုတဲ့စကားက
ကိုယ့္ကို လႈပ္ႏိုး လိုက္သလိုပဲ..။
ကိုကိုေရ...။
ကိုကို ဘယ္ေနရာက ေမ့ကို စိုးရိမ္တႀကီးေစာင့္ၾကည္႔ေနမွာလည္း..ဟင္ ။
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႕ခ်င္ ျမင္ခ်င္လာတဲ့စိတ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးႏိုင္ပါလားကြယ္.........။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုကိုက ေမ့ထက္စာရင္ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္....။

(၃)
တေဒါက္ေဒါက္ ျမည္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ခြာ့ျမင့္ ဖိနပ္ကျမည္သံက မုန္းစရာေကာင္းေနလိုက္တာ။
အိမ္အ၀င္အ၀က ေဒါက္တာခင္ေလးခ်ိဳ ၊ ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးဆိုတာနဲ႔ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြ...၊
အိုး၊သူမနဲ႔သက္တူ႐ြယ္တူမိန္းမတစ္ေယာက္၊တစ္ၿမိဳ႕တည္းေန တစ္ပန္းကန္ထဲႏိႈက္စားခဲ့ၾကတဲ့ ၊
တစ္ခံုတည္းထိုင္ တစ္ေက်ာင္းထဲ စာသင္ခဲ့ၾကတဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ဟာ
ဒီေလာက္အထိ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သတဲ့လား..။
ၾကည္ႏူးစိတ္ေတြနဲ႔ တဒီးဒီး လွည္႔ပတ္သြားတဲ့ ေသြးခုန္ႏႈန္းထဲမွာ အားအင္ေတြတိုး၀င္လာသလိုပါပဲ ......။
ခ်ိဳ ။ ၀ ၀ လံုး လံုး ေလး ၊ မ်က္မွန္ထူထူေလးတတ္ၿပီး သူမနဲ႔အတူစာေတြေအာ္ေအာ္က်က္ခဲ့တဲ့႔ ခ်ိဳ..။
သူမအျပစ္ ေတြကိုမညႇာမတာႀကီးေ၀ဖန္ျပတတ္တဲ့ခ်ိဳ၊ သူမ ဆယ္တန္းမွာရည္းစားထားတာကိုသိေတာ့ သူမကို အေမလိုတစည္းနဲနဲဆူပူမန္မဲခဲ့တဲ့ ခ်ိဳေလ..။ အခု သိပ္ကိုေအာင္ျမင္ထင္႐ွားေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားျပန္ဆရာ၀န္မၾကီးတဲ့ ၊ သိပ္ကိုက်က္သေရ႐ွိ လွပတဲ့အပ်ိဳႀကီးတဲ့။ ဘာ ေသာက၊ ဘာ အနာတရ၊ ဘာ ဒုကၡေတြနဲ႔ မွ
ညစ္ေပစြန္းထင္း ညိႇဳးႏြမ္းသိမ္ငယ္မေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္တဲ့ သမီးေလးရယ္။
ေမေမ ငယ္ငယ္ကနဲ႔ တစ္ပံုတည္းတူၿပီး သမီးေဖေဖလို ဆံပင္အညိဳေကာက္ေကြးေကြးေလးေတြနဲ႔
သမီးဟာ ခ်ိဳ႕အတြက္ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနပါေစ။
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ပိုက္ထားမိတဲ့ သမီးေလးရဲ႕ဆံပင္ကို တစ္ခ်က္ဆြဲမႊလိုက္မိေတာ့ သမီးငယ္ေလးက
တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာလို႔။
”ဟယ္ ေမ..၊ ေမရယ္ေတာ့ ငါ့ ဘယ္သူမ်ားလည္းလို႔ ၊ ဖုန္းေတာ့ႀကိဳမဆက္ဘူးဟယ္”
အသံအက်ယ္ႀကီးနဲ႔ အားပါးတရ ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ခ်ိဳဟာ သူမရဲ႕ ခ်ိဳမွ ခ်ိဳပါပဲ။
”ဒါအငယ္ေလးလား အံမယ္ေလး ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ လာပါဦးအန္တီႀကီးဆီကို လာပါဦး ”
မ်က္ႏွာခ်ိဳတဲ့ သမီးေလးကို သေဘာအက်ႀကီးက်ၿပီး တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕နမ္းေမႊးေနတဲ့ခ်ိဳ႕ကိုၾကည့္ရင္း
သူမ ထိမ္းမရနိုင္ ေလာက္ေအာင္ မ်က္ရည္က၀ိုင္းခ်င္လာခဲ့တယ္။
”ခ်ိဳ သမီးေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းရဲ႕လားဟင္ ”
”ဘယ္ႏွယ့္ေျပာလိုက္ပါလိမ္႔မိေမ၊သမီးေလးကနင္ငယ္ငယ္ကအတိုင္းပဲေနာ္ေခ်ာလည္းေခ်ာခ်စ္စရာ
လည္းေကာင္း”အျမဲတမ္းလုိ သူမေခ်ာေၾကာင္းလွေၾကာင္းကို ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားလြန္းစြာေျပာေနတတ္ခဲ့ၿပီး ၊
ူသူမကို ပန္းပြင့္ေလး လိုအရိပ္ၾကည့္ေနတတ္ ခဲ့တဲ့ခ်ိဳ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ မ်က္ႏွာကို အပ္၀ွက္ထားခ်င္လိုက္တာ...။
”ေမရယ္ငါလည္း နာေရးေၾကာ္ျငာဖတ္မိလို႔ သိၿပီးလိုက္ပို႔ႏိုင္ခဲ့တာ၊တို႔ေတြမေတြ႔ေတာ့တာလည္း
ငါေဆးေက်ာင္း စ တက္ ကတည္းကေနာ္ ၊ နင္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ ငါ ႏိုင္ငံျခားမွာေလ ၊
ကိုကိုဦးက ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲဟယ္ ”
”ခ်ိဳ ”
သူမအသံဟာ သူမဘာသာျပန္လန္႔သြားရေလာက္ေအာင္ အက္ကြဲေျခာက္ေသြ႔ေနခဲ့တယ္။
အတင္းကာေရာ ေတာင့္ တင္းခိုင္မတ္ ထားရသမွ် ေျပေလ်ာ့ေခြယိုင္သြားခဲ့ၿပီလား။
သူမငိုရျပန္ၿပီတဲ့ေလ ..။ ဒီတစ္ခါ ကိုယ္က်တဲ့မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ ကိုယ္တို႔ သား အမိအတြက္ထင္ပါရဲ႕.....။
ခ်ိဳ႕ ကိုဖက္ၿပီးသူမအားပါးတရ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့ သမီးေလး ပါလိုက္ ငို႐ွာျပန္တယ္။
”ေမရယ္ ေဆာရီးဟာ ၊ ငါအစေဖၚေပးသလိုျဖစ္သြားတယ္၊ ေမတိတ္ေတာ့ ပင္ပန္းပါတယ္
သူငယ္ခ်င္းရယ္ တိတ္ေတာ့ေနာ္ ၊ မီးမီးေလးလည္းတိတ္ေနာ္ မုန္႕မုန္႔ေပးမယ္ တိတ္ေနာ္ ”
ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္သြားတဲ့ခ်ိဳ႕ကိုသူမအားနာလိုက္တာ။သူမရဲ႕ေသာကေတြဟာခ်ိဳ႕ကို ပူေလာင္ေစေတာ့ မွာပါလား..။ သူမ ဆံုးျဖတ္ေတြးေတာလာခဲ့တာေတြကေရာ သင့္ေတာ္မွ်တပါရဲ႕လား...။
သူမ နာက်င္ေနတဲ့ လည္ေခ်ာင္းထဲကို တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ိဳခ်လိုက္မိတယ္။
”မဟုတ္ဘူးခ်ိဳ ကိုယ့္အျဖစ္က ခ်ိဳထင္သေလာက္ မလြယ္ကူမသက္သာခဲ့ဘူးကြယ္ ”
(၄)

ခ်ိဳ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးဟာ သူမအားကိုးတိုင္ပင္ခ်င္စရာ ေလးနက္တည္ၾကည္ေနခဲ့တယ္။
ခ်ိဳူဟာ လူအမ်ားရဲ႕ အသက္ေတြကို ကယ္တင္ေပးေနတဲ့ ၊ လူအမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစား ေလးစားအားက်တာကို ခံေနရတဲ့ ဆရာ၀န္မႀကီးပဲ..။ ေနာက္သူမအေပၚမွာ အျမဲတမ္း ေကာင္းခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းမတစ္ဦးပဲ..။
သူမစိတ္ေတြဒံုးဒံုးက်သြားခဲ့တယ္။
သူမဟာ ဟိုးအတိတ္ထဲကိုျပန္ေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး ၊ အိပ္ေမြ႔အခ်ခံထားရသလိုမ်ိဳး.........။
သူမ တတြတ္တြတ္ေရ႐ြတ္ေျပာဆိုေနသမွ်ကို မယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ဟန္ ၊စိတ္လက္မသက္သာဟန္၊
ယူက်ံဳးမရဟန္ ၊ နာက်င္ေၾကကြဲတဲ့ဟန္ေတြနဲ႔ ၿငိမ္သက္နားေထာင္ေနတဲ့ခ်ိဳဟာ သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးတစ္ခ်က္႐င္း
မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္းျပဳျပင္ပစ္လိုက္ တယ္။ ခိ်ဳ႕မ်က္ႏွာဟာ သမားဂုဏ္အဂၤါအျပည့္နဲ႕
ျပန္လည္ နက္႐ိႈင္းတည္ခံ့သြားခဲ့တယ္။
”ဒီေရာဂါမ်ိဳးဟာ တစ္ျခားနည္းလမ္းနဲ႔လည္း ကူးစက္ႏိုင္တာပဲေမ ”
သူမကို ႏွစ္သိမ့္လိုက္တဲ့စကားမွန္းသိသိႀကိး မသိသားဆိုး၀ါးလြန္းစြာပဲ သူမ ရယ္ေမာပစ္လိုက္မိတယ္။
”ဘာလည္း ခ်ိဳ မုတ္ဆိပ္ရိပ္ဓါးတစ္ေခ်ာင္တည္းအသံုးျပဳခဲ့မိၾကလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဆးတိုး အပ္တစ္ေခ်ာင္း တည္းႏွစ္ ေယာက္ အတူထိုးခဲ့မိလို႔လား ၊
ကိုယ္က ႏွစ္႐ွည္လမ်ား မိန္းမနဲ႔ခြဲၿပီးအလုပ္သြားလုပ္ေနတဲ့ လင္ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ ကို
ကိုကိုေမ့ကို သစၥာမေဖါက္ရဘူးေနာ္လို႔ အေရခြံပါးတားျမစ္ေနမယ့္ ခပ္အူအူ မိန္းမမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္ ”
”ဒါေပမယ့္ ကိုယ္အရမ္းနာက်ည္းတယ္ ၊ ဒီေခတ္မွာ ဒီလိုပညာမ်ိဳးေတြတတ္ထားပါရက္နဲ႔ ကိုယ္တို႔ ဘ၀ေတြ စုတ္ျပတ္သတ္သြားေလာက္တဲ့ ကံၾကမၼာကိုဖန္တီးလဲလွယ္ယူရေလာက္ေအာင္၊
ဘာအႏၲရာယ္ကိုမွသတိမရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္လို ညိႇဳဳ႕ငင္ဆြဲ ေဆာင္မႈေအာက္မွာဘယ္ေလာက္အထိ အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ ”
ဆရာ၀န္မအပ်ိဳႀကီးကို သူမအားနာမေနမိေတာ့ဘူး။ သူမခံျပင္းနာက်င္ရလြန္းလို႔ ရင္ထဲမွာထပ္ထပ္ညံေနခဲ႔တဲ႔ စကားလံုးေတြကို ပထမဆံုးအႀကိမ္တထိုင္တည္း ဖြင့္အန္ခ်လိုက္ရေတာ့ ေျပေလ်ာ့ေနသာသြားလိုက္တာ......။
”ဒါေပမယ့္ တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္တဲ့ကိုကို႔ကို ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာတစ္ခုတည္းနဲ႔ အေကာင္းဆံုးေတြခ်ည္း ဖန္တီးေပးခဲ့ပါတယ္ခ်ိဳ ”
ခ်ိဳဟာသူမေျပာေနတာေတြကိုၾကားဟန္မတူေတာ့ပဲတစ္စံုတစ္ရာကိုထိတ္လန္႔တၾကား ေတြးေတာေနပံုေပၚေန တယ္။ ခ်ိဳ႕မ်က္ႏွာဟာ မဖံုးဖိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖဴေလ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ သူမက အလိုက္တသိနဲ႔ပဲ......
”ဒီမွာႀကည့္ပါဦးခ်ိဳ ”
အသင့္ပါလာခဲ့တဲ့ စာအိပ္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ေတာ့မွ ခ်ိဳ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္သြား႐ွာတယ္ ။
”မင္း မင္းရဲ႔ Result လားေမ...”
”ဟုတ္တယ္ခ်ိဳ ကိုယ္ ကိုကိုရက္လည္တဲ့ေန႔ကပဲ ေသြးသြားစစ္လိုက္တယ္ ။ သားႀကီးအတြက္ကေတာ့
စိတ္ခ် ရပါတယ္ ၊ သားကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႕ မွ ကိုကိုထြက္သြားတာ၊ ခု သား ႐ွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီေလ ။”
”တကယ္ဆိုကိုကို႔အၾကာင္းသိသိခ်င္းစစ္ရမွာေပမယ့္စစ္ပြဲႏွစ္ပြဲကို ကိုယ္တစ္ၿပိဳင္တည္း ရင္ဆိုင္ႏိုင္မယ္
မထင္လို႔ ကိုကိုကိစၥ လံုးလံုးၿပီးတဲ့ေန႔မွ ကိုယ္ေသြးသြားစစ္လို္က္တာ..၊၊ .”
သူမ အသံေတြတုန္ယင္ခ်င္လာတာကို အံတစ္ခ်က္ႀကိတ္ျပီးထိမ္းလိုက္တယ္။
စာအိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ဖို႕ ဟန္ျပင္လိုက္ တဲ့ ခ်ိဳ႕ လက္ကိုေတာ့ အသာလွမ္းကိုင္ၿပီးတားလိုက္မိတယ္။
”ခ်ိဳ - ခ်ိဳ ကိုယ့္ အေျဖကေတာ့ ကိုယ္ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ ၊ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားပါ ဒါ ဒါ ေပ မယ့္...”
႐ႈိက္သံေတြေထြ၀ါးလားတဲ့ အသံကို သူမမထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ၊ ခ်ိဳကသူမကို ႐ုတ္တရက္တင္း တင္းၾကပ္ၾကပ္ ေထြးေပြ႕လိုက္ေတာ့ သမီးေလးက ဆိုဖါေပၚမွာ အပူအပင္မ႐ွိအိပ္ေမာက်လို႔ေလ။
” ဒါ ဒါ ေပ မယ့္..ကိုယ္ သမီးေလးကိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ခြဲ မျပည့္ေသးလို႕ ေသြးစစ္လို႔မရေသးဘူးတဲ့ခ်ိဳ
ကိုယ္ ေလ...ကိုယ္ ”
” ေျပာစမ္းေမ မင္းရင္ထဲမွာ ႐ွိေနတာေတြ ခ်ိဳ႕ကိုေျပာစမ္း ၊ ေျပာ ဘာေျပာခ်င္လဲ ၊ ငါ ဘာေတြကူညီရမလဲ ၊
ငါ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္း႐ွိသမွ် ကူညီမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္....”
သူမေမးဖ်ားကိုကိုင္ မ်က္၀န္းခ်င္းေစ့ေစ့ဆိုင္ျပီး တစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္တဲ့ ခ်ိဳ႕စကားေတြေၾကာင့္သူမ ေဆာက္တည္ရာျပန္ရသြားခဲ့တယ္။
ဟုတ္သားပဲသူမ အထပ္ထပ္ေျပာထြက္ေအာင္ေလ့က်င့္ထားၿပီးသားစကားလံုးေတြေလ..။
သူမ အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနေအာင္ျပင္ဆင္ထားခဲ့တဲ့ အေျခအေနေလ..။
” မေတာ္တဆ သမီးေလးမွာ ေရာဂါပိုး႐ွိေနခဲ့ရင္ မင္း သမီးေလးကို ေမြးစားထားေပးပါလားခ်ိဳ ၊
ကိုယ္ ကိုယ္ .. တစ္ခုခု ျဖစ္သြားၿပီးရင္ေလ....”
ခ်ိဳက အိကနဲ၀ိုင္းတက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္ပုတ္ၿပီး ထိမ္းသိမ္းရင္း ..
” ဘယ့္ႏွယ့္ေမရယ္ ေရာဂါပိုး႐ွိတဲ့သူဟာ ေရာဂါ႐ွင္မဟုတ္ေသးဘူးေလ..၊ CD4 Count အေရအတြက္ကို
စစ္ ၾကည့္ရမယ္..။ ARV ေဆးေတြကို မွန္မွန္ေသာက္ ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ၿပီး အစားအေသာက္ကို စာရင္းဇယား အတိုင္းစားရင္....”
အို အဲဒီ့စကားလံုးေတြဟာ ကိုယ္ ကိုကို႕ ကို ေျပာေနက်စကားလံုးေတြေပါ့ ခ်ိဳရယ္.....။
မင္းလိုေဆးပညာေ၀ါဟာရ ေတြနဲ႔ စနစ္တက်ႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီ့ စကားလံုးေတြကို
ကိုယ္ ကိုကို႕ ကိုအထပ္ထပ္ေျပာခဲ့တာ...။
” မင္း AZT ေဆးေသာက္ခဲ့ရေသးလား ၊ PMC စီမံခ်က္ေတြ႐ွိေနေတာ့ေလ....”
” ဟင့္အင္း ” ကိုယ္တို႔ သမီးေလးေမြးၿပီး သံုးလေလာက္ေနမွ သိခဲ့ၾကတာေလ..။
” ဒါေပမယ့္ မင္း သမီးေလးကို ဗိုက္ခြဲေမြးခဲ့တာမဟုတ္လား....”
သူမ ေလးေလးကန္ကန္ႀကီး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ မင္း ႏို႔ေရာ တိုက္ခဲ့ေသးလားဟင္..လို႔
အားတက္သေရာ ဆက္ေမး႐ွာတယ္။ အသံတိတ္သြားတဲဲ့ သူမရဲ႕အေျဖကို ခ်ိဳက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ရင္း...
” ဒီေရာဂါပိုးဟာ မိခင္ကေနကေလးကို ကူးစက္ႏိုင္ႏႈန္းက ၃၀ ကေန ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိပဲ႐ွိတာ၊
မင္းက ဗိုက္ခြဲ ေမြးခဲ့တာဆိုေတာ႔ ရာခိုင္ႏႈန္းက ဒီ့ထက္ေလ်ာ့ဖို႔ပဲ႐ွိတာ၊
ေမ့့ စိတ္ထဲမွာ သမီးေလးမွာ ဘာေရာဂါမွမ႐ွိဘူးလို႔ပဲသေဘာထား၊ တကယ့္ကို မ႐ွိေလာက္ပါဘူးေမရယ္ ။
ဟုတ္ပါ့မလားခ်ိဳရယ္ ၊ ဟုတ္ပါ့မလား....။ ကိုယ္ ဒီဘ၀မွာဒီ့ထက္ပိုၿပီးမက်ဆံုးပါရေစနဲ႔ ၊
ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မဆံုး႐ံႈး ပါရေစနဲ႔...။
ဘုရား ဘုရား မေတာ္တဆ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ၿပီး သမီးေလးမွာ ဒီေရာဂါသာပိုးသာကူးစက္ခံခဲ့ရရင္....။
သမီးေလးကို ၊ သမီးေလးကို မင္းလက္ထဲမွာထားခဲ့ရမွလည္း ကိုယ္ စိတ္ခ်ႏိုင္မွာပါခ်ိဳ......၊
သမီးေလး သက္ေတာင့္သက္သာ၊ အေတြးစကိုတိကနဲျဖတ္ခ်ပစ္လိုက္ဖို႔ သူမ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္
ရယ္ခ် ပစ္လိုက္တယ္..။
” ခ်ိဳ CD4 Count သာမန္ကေန လးငါးရာေလာက္က်ခ်င္က်ေနႏိုင္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ
ဘယ္ေလာက္အထိ အသက္ဆက္႐ွင္ႏိုင္ဦးမလည္းဟင္ ....”
” ေတာ္စမ္းေမ ၊ ငါ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႔ မင္းကိုအပ္ေပးမယ္ ၊ မင္း ငါတို႔ ညႊန္ၾကားသမွ်ကို တိတိက်က် လိုက္နာရမယ္ ၊ သမီးေလးနဲ႔ပတ္သက္တာေတြလည္း လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြ ဆက္လုပ္ရမယ္။ တကယ္လိ္ု႕ လူနာေတြမွာ ေရာဂါလကၡဏာျပလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေဆး႐ံုတက္ၿပီး စနစ္တက်ကုသမႈခံယူတာဟာ အေကာင္းဆံုးပဲ၊ ထားပါေတာ့ အေရး ႀကီးတာက ေျပာစကားဆိုစကားကိုနားေထာင္ၿပီး မင္း ေခါင္းမာမေနဖို႕...”
ခ်ိဳကသူမကိုခပ္ဆတ္ဆတ္မန္မဲသလိုေျပာေတာ့သူကနည္းနည္းျပန္ငယ္သြားၿပီးေပ်ာ္သလိုေတာင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ခ်ိဳက သူမကို ေအာ္ေအာ္ေငါက္ေငါက္နဲ စာျပေပးေနက်ေလ..။
” ေမ….. ေမ…..နင္ ႀကီးႀကီးကို ဘယ္လိုေျပာထားသလည္း ဟင္..”
သူမဆတ္ကနဲတုန္သြားခဲ့တယ္၊ အေမ့ကို သူမရဲ႕ အေမ့ကိုလား ..။
သူ႕သမီးဟာ သိပ္ေခ်ာသိပ္လွတာ၊လင္ေကာင္းသာေကာင္းရၿပီး အခုဆို ရန္ကုန္မွာၾကီးပြားေနတာ၊
သူ႕ေျမးေလး ေတြက ဗိုလ္ေလး ဗိုလ္မ႐ုပ္ကေလးေတြလို သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာလို႔ အျမဲလို ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ႂကြား ပိတိျဖစ္ေနတတ္တဲ႔အေမ႔ကိုသူ႕သမီးရဲ႕အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္က်ဆံုးခန္းအေၾကာင္း ဘယ္လိုေျပာထြက္ပါ့မလည္း ခ်ိဳ…..။
” ကိုယ္ အေမ့ကို ကိုကိုက တီဘီကေန အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္သြားတာလို႔ ၊ ကိုယ္ကေတာ့ တီဘီနည္းနည္း
ကူးခ်င္ သလိုျဖစ္ေနတယ္လို႔ပဲ ေျပာထားလိုက္တယ္ခ်ိဳ....”
ခ်ာကနဲ သူမကိုေက်ာခိုင္းပစ္လိုက္တဲ့ခ်ိဳ႕ေက်ာျပင္ကို ခပ္ေငးေငးပဲၾကည့္ေနျဖစ္လိုက္တယ္ ..။
” မိေမ ငါ နင့္သမီးေလးကို ငါ့ေသြး ငါ့သား ထက္ပိုခ်စ္မယ္ သိလား...”
ေခါင္းအညိတ္လိုက္မွာ မ်က္ရည္တစ္စက္က က်ျဖစ္ေအာင္က်ရျပန္တယ္ေလ ..။

(၅)
အေမရဲ႕ရင္ခြင္နဲ႔ထပ္တူထပ္မွ်လံုျခံဳေႏြးေထြးေစႏိုင္တာအဖြားေအရဲ႕ရင္ခြင္ပဲလို႕ သူမတစ္ကိုယ္ရည္မွတ္ခ်က္နဲ႔သားႀကီးကိုေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ယူလိုက္တယ္။ရန္ကုန္က ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းေတြမွာထားမွ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္မွာဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ မခို္င္လံုေၾကာင္း ခ်ိဳက
သူမကို သက္ေသျပထားခဲ့တယ္ေလ..။
ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေရာက္ခ်လာတဲ့သမီးကို ပိန္သြားလိုက္တာသမီးရယ္ ဆိုတဲ႔မွတ္ခ်က္နဲ႔ အေမနဲ႔
အေဒၚေလး လုပ္သူက ၀မ္းသာအားရႀကိဳဆိုၾက႐ွာတယ္ ။
အေမ သမီး သားႀကီးကို အေမနဲ႔ထားမလို႔ဆိုေတာ့အေမက မယံုၾကည္ႏိုင္သလို မ်က္လံုးႀကီးျပဴးႀကည့္ေနခဲ့တယ္။
” ဟုတ္တယ္အေမ သမီးက ကိုကိုဦးဆီက တီဘီကူးေနတာဆိုေတာ့ သားႀကီးကိုကူးမွာစိုးတယ္ ၊
ေနာက္ျပီး အေဒၚေလးကိုလည္း ကေလးေက်ာင္းၾကိဳ ေက်ာင္းပို႔ကအစ သမီးဆိုင္ကတစ္ဘက္နဲ႔...”
စကားစက အလိုလိုျပတ္က်သြားခဲ့တယ္ ၊ တကယ္ဆို ဆိုင္ကိုေရာင္းလာခဲ့တဲ့ ေငြထုတ္ကိုပိုက္လာခဲ့တာ ၊ အေမ့ကို လိမ္ရ ညာရတာေတြ သိပ္မ်ားလာေတာ့ သူမ အေမ့မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ရဲရဲရင္မဆိုင္ရဲခ်င္ေတာ့ပါ..။
အေမကသူ႕ခင္ပြန္း၀င္စားတယ္လို႕ ယံုၾကည္တဲ့ သားႀကီးကို ၀မ္းသာအားရ တ႐ံႈ႕႐ံႈ႕နမ္း႐ိႈက္ၿပီး ..။
မိေမေနာ္ ေနာက္မွ ငါ့ကို အသည္းကြဲေအာင္မလုပ္နဲ႔တဲ့ေလ..။
ဟဲ့ အငယ္ေလးေရာ ကူးမွာမစိုးရိမ္ရဘူးလားဆိုေတာ့ မီးငယ္ေလးက ကာကြယ္ေဆးထိုးထားၿပီးသားအေမရဲ႕
လို႕ သူမပါးစပ္ထဲေပၚရာေကာက္ေျပာလိုက္ရင္း အေမ့ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးၿပီး လွဲေနမိလိုက္တယ္။
တဒဂၤေတာ့သူမေသာကအားလံုးကိုေမ့ေပ်ာက္ၿပီးဟိုး...ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူမဘ၀ေလာက္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုပါပဲ ..။
အေမက သူမဆံႏြယ္ေတြကို တယုတယပြတ္သပ္ေပးေနရင္း
” သမီးရယ္ ညည္းမလည္း ေခတ္ပညာတတ္မဟုတ္တာက်လို႔ တီဘီမ်ားကူးေအာင္ျပဳစုရတယ္လို႔ေအ ၊
မေတာ္ ဟို အဆုတ္ကင္ဆာ ဆိုတာႀကီးပါကူးရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မတုန္း ...”
သူမ ဆတ္ကနဲတုန္သြားမိတယ္ ၊ အေမ ယာသူမႀကီးက အဆုတ္ကင္ဆာေရာဂါကိုပါ
ကူးစက္ေရာဂါ ထင္ေနခဲ့တာ ပါလား..။ သူမအတြက္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေကာင္းတာေပါ့ေလ..။
သူမ ေခြေခြေနတိုင္း သမီးေနသာရဲ႕လား ၊ ဘယ္လိုေနလည္း နဲ႔ ပ်ာပ်ာသလဲ တဖြဖြေမးစမ္းရင္း
သူမကိုအရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္႐ွိေနခဲ့တဲ့အေမ့ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြဟာသူမသမီးေလးကိုၾကည့္မိတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔
တစ္ေထရာတည္းတူေနမွာပါ။
တီဘီဆိုတာဗမာေဆးမွေပ်ာက္တာေအ့ဆိုျပီးကိ်ဳခ်က္တိုက္တဲ့ေဆးဥေဆးျမစ္ေတြကို သူမေသာက္ဟန္ေဆာင္ ေနတာ အေမမ်ားရိပ္မိသြားေလမလား..။
သမီး က မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ဆိုေတာ့ ႐ွိတာေလးေတြတိုးေအာင္ပြားေအာင္ အေမပဲစီစဥ္ေပးေနာ္
ဆိုၿပီး သူမ က ေငြေတြကို အေမ့လက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ အေမက ဂုဏ္ယူတဲ့အျပံဳးမ်ိဳးကို တသိမ့္သိမ့္ျပံဳးလို႔ ။
သတင္းေမးလာသမွ်ဧည့္သည္ေတြကို မိေမကစိတ္ေရာလူေရာပမ္းသြားတာေပါ့ေတာ္ဆိုၿပီး
အႀကိဳးအေၾကာင္းေတြဇာတ္စံုခင္းရင္းမ်က္ရည္စို႔ေန႐ွာတယ့္အေမရဲ႕ႏွလံုးအိမ္ကိုမ
ွသူမကေခ်မႊရဦးမယ္တဲ့ေလ...။ေျမးႀကီး၊ေျမးငယ္ေတြနဲ႔အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနတဲ့ၾကားကသမီးရယ္ ရန္ကုန္မွာ႐ွိတာေတြအကုန္ေရာင္းခ်ၿပီးဒီမွာျပန္လာေနစမ္းပါလို႔သတိရတိုင္းထထေျပာေနတဲ့
အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ ဘယ္ေလာက္ ေဆာက္တည္ရာမဲ႔ေၾကကြဲရဦးမွာပါလိမ့္......။
မိဘမဲ့ဆိုတဲ့၀မ္းနည္းသိမ္ငယ္စိတ္ဟာ ကေလးသူငယ္ေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အ႐ြယ္ေလာက္မွာ
နာက်ဥ္ ႏွိပ္စက္ေစလိမ့္မလဲ..။
ဘယ္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာသားႀကီးဟာအေဖနဲအေမ့ကို႔ေၾကေၾကကြဲကြဲတမ္းတေနမွာပါလိမ့္ကြယ္…။
ဘာ ကို မွ မေတြးပဲေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာပဲ သူမ အနည္းငယ္ ေနေပ်ာ္သလို႐ွိေတာ့တာပါလား..။
လက္သာ တဲ့ေနရာမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ဖြားဖြားၾကီးနဲ႔ ၊ဖြားဖြားေလးတို႔ရဲ႕
အလိုလိုက္အေရးေပးမႈေအာက္မွာ ႐ႊင္လန္းေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ သားႀကီးကိုႀကည့္ရင္း ေလာေလာဆယ္
အတြက္ေတာ့ သူမ စိတ္ေအးသြားမိတယ္။
ကားအ႐ုပ္ကေလးေတြကိုျဖဳတ္လိုက္တတ္လိုက္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတတ္တဲ့ သားႀကီးဟာ
အင္ဂ်င္နီယာႀကီးမ်ား လုပ္ခ်င္ေနဦးမလား...။ ဟင့္အင္း သူမကေတာ့ဆရာ၀န္ႀကီးပဲလုပ္ေစ့ခ်င္ပါတယ္။
” အေမ သားႀကီးကို ဆရာ၀န္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးေနာ္ ...”
သူမလႊတ္ကနဲေျပာလိုက္မိတယ္။
႐ူးပ သူ႕သားကျဖင့္ခုမွ သံုးတန္းတက္ရမွာလို႔ အေမကျပန္ေျပာေတာ့ သူမ အားရပါးရရယ္ေမာလိုက္မိတယ္။ သမီး မရယ္ေမာႏိုင္ခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ အေမရယ္။
ေမေမ ေရေသာက္ခ်င္တယ္လို႔ ခပ္ခြၽဲခြၽဲ ေျပာလိုက္တဲ့သားကို
” သား သားက ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူးလားသား၊ ေယာက္်ားဆိုတာကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရတယ္ သားရဲ႕ ၊
သားနဲ႔မီေနတာသားဘာသာသြားခပ္ေသာက္ရမယ္ေနာ္၊ေနာက္ဆိုသားတာ၀န္သားယူရမယ့္
အေျခအေနေတြေရာက္လာဦးမွာ ..”
သူမရဲ႕ စကားဟာ ႐ွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ရက္စက္စိမ္းျပတ္လြန္းေနမလား ။
အို သား ေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အေမဆိုတာ အားကိုးမီွတြယ္စရာဆိုတဲ့အသိမ်ိဳး ၀င္ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ..။
သားဟာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစ ေလးနဲ႕ သူကိုယ္သူ ထိမ္းေက်ာင္းတည့္မတ္သြားႏို္င္ဖို႔ ..။
” အေမ ခ်ိဳ႕ကိုမွတ္မိလားဟင္ ၊ ခင္ေလးခ်ိဳေလ ၊ အလည္ပိုင္းက ...”
” မွတ္မိပါ့ေတာ္ ၊ ဆရာ၀န္မျဖစ္ေနတဲ့ကေလးမ မဟုတ္လား ...”
” ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ သူက မီးငယ္ေလးကိုသိပ္ခ်စ္တာ အေမရဲ႕ ၊ ေမြးစားခ်င္လို႔တဲ့ ...”
” မိေမ ညည္းက ကေလးေတြသူမ်ားေလ်ာက္ေပးၿပီး အပ်ိဳလုပ္ခ်င္ေနတာလား ...”
အေမက အေငၚတူးတူးျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူမ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ရယ္ေမာလို္က္မိတယ္။
အေမက သားႀကီးကို သူမ ရင္ေငြ႕ကခြဲထုတ္ထားမွာကိုေတာင္ သိပ္ေက်လည္ခ်င္ပံုမရခဲ့တာပါ ။
သား သမီးဆိုတာမိဘနဲ႔ရင္အုပ္မကြာထားရတယ္ေအ့စတဲ့အေမ့ရဲ႕ဆံုးမသံေတြကိုသူမဘယ္လိုမ်ား
ႀကားနာရပါ့မလည္းကြယ္ ..။
သူမျပန္ခါနီး အေမ့ေျခဖမိုးကို မ်က္ႏွာအပ္ျပီး မ်က္ရည္သြယ္သြယ္က်ခဲ့ေပမယ့္ ၊
သား ေမေမက အ႐ုပ္သြား ၀ယ္ၿပီးျပန္လာမွာဆိုလို႔ၾကည္ၾကည္သာသာနဲ႔လက္ကေလးျပၿပီးက်န္ရစ္တဲ့သားကို နင့္ေနေအာင္နမ္းေမႊးလိုက္ခ်င္စိတ္ကိုေတာ့ ေအာင့္အည္းႏိုင္ခဲ့ပါရဲ႕ေလ..။
ေမေမ့ရဲ႕ အနမ္းက သားေလးစိတ္မွာ နာက်င္တမ္းတစရာ ဒဏ္ရာတစ္ခုလိုက်န္မေနခဲ့ေစခ်င္တာပါ သားရယ္။

(၆)
မ်က္ႏွာထားခပ္တည္ထည္နဲ့သူမကိုကိုယ္တိုင္ေသြးေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ေနတဲ့ ခ်ိဳ႕ကို သူမ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနမိတယ္။
”ကိုယ္ေနေကာင္းပါတယ္ခ်ိဳရဲ႕၊ကိုယ္ေဆးလည္းမွန္မွန္ေသာက္ခဲ႔တယ္၊ေကာ္ဖီလည္းမေသာက္ပါဘူး၊ ေလ့က်င့္ခန္း လည္းလုပ္ပါတယ္၊ အား ႐ွိ တာေတြ လည္းစားခဲ့ပါတယ္ ။”
”မဟုတ္ဘူးေမ ဒီေလာက္ခရီးေ၀းႀကီးကိုသြားလို႔ ပင္ပမ္းတဲ့ဒဏ္ကို မင္းမခံႏိုင္မွာစိုးလို႔ ေျပာေနရတာ ၊ အဲဒီ့ဒဏ္ ကေန Opportunistic Infections ေတြ၀င္လာမွာစိုးလို႔ေျပာေနရတာ ၊ ေခါင္းသိပ္မာတာပဲ ေမရယ္ ။”
ဆူပူသလို တဗ်စ္ဗ်စ္ေျပာေနတဲ့ ခ်ိဳ႕ ရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲကက႐ုဏာနဲ႔ အၾကင္နာေတြကို အမိအရလိုက္ဖမ္းၾကည့္ရင္း ၊ သူမ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲတက္လာေအာင္ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။ ခ်ိဳရယ္ေလ သူမအတြက္အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ အပင္ပန္းေတြခံလိုက္ရတာ…။ ေသြးခ်င္းညီအမ မ႐ွိတဲ့ သူမအတြက္ေတာ့ ခ်ိဳဟာ အမႀကီးပါပဲ..။
သူမကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ ေျပာခ်င္ေျပာၾကပါေစေတာ့၊ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခ်ိဳနဲ႔ ျပန္အဆက္အသြယ္ရတာ တစ္ခုေတာ့ျဖင့္ သူမ ကံေကာင္းပါတယ္ေလ။
”ကိုယ္ ခ်ိဳ႕ရဲ႕ေစတနာကို နားလည္ပါတယ္ခ်ိဳရယ္..။ အခုက ကိုယ္ ဆိုင္ေရာင္းလို႔ရတဲ့ ပိုက္ဆံေလးကို အေမ့တို႔ အတြက္ ပြဲ႐ံုမွာ႐ွယ္ယာသြား၀င္ေပးလိုက္တာ၊ အေမကလည္းဒီအလုပ္ေတြကြၽမ္းၿပီးသားဆိုေတာ့ေလ ”
သားအေၾကာင္း တစ္လံုးမွမပါေအာင္ သတိထားေျပာေနတဲ့ သူမကို သက္ျပင္းေလးေလး႐ိႈက္ခ်လိုက္ၿပိး ခ်ိဳက ေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္..။ခ်ိဳ႕ကိုအခန္းအေပါက္၀အထိလိုက္ပို႔ရင္းခ်ိဳသမီးေလးကိုေရာေသြးစစ္မၾကည့္ၾကေသးဘူး
လားဟင္လို႔ေမးခ်င္လိုက္တာမွေလ..။
လည္ေခ်ာင္းမွာနင္ၿပီးေပ်ာက္ေနတဲ့အသံေတြေၾကာင့္သူမအသက္႐ူရၾကပ္လာသလိုပါပဲ.....။
ကိုယ္ မနားႏိုင္ေသးပါဘူးခ်ိဳရယ္ ။ ကိုယ့္မွာ လုပ္စရာေတြက်န္ေနေသးတယ္ေလ..။
အခုကိုယ္ေနတဲ့တိုက္ခန္းကို အေဆာင္ ပံုစံျပင္ဆင္ၿပီး အေဆာင္ငွားဖို႕ ၊ ကိုယ့္တူမ ဆရာမနဲ႔တိုင္ပင္ ထားခဲ့ဘူး တယ္ေလ..။ေနာက္ ကိုယ္ လက္၀တ္လက္စားေတြကို အာမခံဌာနမွာအပ္ဖို႕ ၊
ေနာက္ ကိုယ္ေစ်း ေပါေပါရတုန္းက ၀ယ္ထားခဲ့တဲ့ ေတာင္ဒဂံုက ေျမကြက္ကေလးေတြ
တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ဘယ္ေနရာမွာ႐ွိမွန္းေတာင္ ကိုယ္မသိေသးဘူး၊ အဲဒါေလးေတြကို ေရာင္းၿပီး
ကိုယ္ တို႕စရိတ္ေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားတဲ့ ဘဏ္စာရင္းကို ေငြသားျပန္ျဖည့္ထားႏိုင္ဖို႔ ၊
ေနာက္ ကိုကို႔ သူငယ္ခ်င္း ေ႐ွ႕ေန တစ္ေယာက္ နဲ႕ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေလးေတြကို တရား၀င္ျဖစ္ေစဖို႕.....။
အဲဒါေလးေတြက်န္ေနေသးတယ္ခ်ိဳရယ္..။ အဲဒါေလးေတြပါပဲ........။
အဲဒါေတြျပီးရင္
သူမ တာ၀န္ေတြ အားလံုး ၿပီး ဆံုး သြား ခဲ ့ၿပီ တဲ့ လား....။
တကယ္ပဲ ၿပီးဆံုးသြားၿပီတဲ့လား....။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဘ၀ဟာ အလုပ္ထြက္စာတင္ထားတဲ့ အလုပ္တစ္ခုမွာ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနရေသးတဲ့ အခ်ိန္အကန္႔ အသတ္တစ္ခုလိုပါပဲလား ကြယ္။

(၇)
ခ်ိဳ႕ဆီကို ဖုန္းေခၚဖို႕ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားေနတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးဟာ သူမမ်က္၀န္းထဲမွာျပာ၀ါးေနခဲ့တယ္။
သူမ ကိုယ္ထဲက သတၱဳဓါတ္ေတြအားလံုး ခမ္းေျခာက္ကုန္ၿပီလား..။
သူမရဲ႕ လက္ေတြေျခေတြဟာ လႈပ္႐ွားႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေလာက္ေအာင္ကို ေညာင္းခ်ိ ႏြမ္းနယ္ ေနလိုက္တာမွေလ..။
ခ်ိဳ သိရင္ေတာ့သူမကိုမန္မဲဦးမွာေသခ်ာတာေပါ့။
ခ်ိဳရယ္ လာပါေတာ့ ။
ကိုယ္ေလ ေတာင္ဒဂံုကေျမကြက္ကေလး ေတြ၀ယ္သူ႐ွိလို႔ ရက္ဆက္သြားလိုက္မိတာ..။
ေနာက္ ကိုယ္ သိပ္ႀကိဳက္ တဲ့ ပိႏၷဲသီးေတြကိုေတြ႕ေတာ့ သတိလက္လြတ္ ၀ယ္စားမိ လိုက္တာ...။
သမီးေလးေရာ ၊ သမီးေလးဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို ေကာင္မေလးရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနေရာေပ့ါ။
သူမဟာသမီးေလးေ႐ွ႕မွာအျပစ္႐ွိေနသလိုအျမဲတမ္းခံစားေၾကကြဲေနရတဲ့အေၾကာင္း သမီးေလးကိုေျပာျပခ်င္လိုက္တာ..။
တကယ္ဆို သမီးေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုး ဆိုတာ ေတြခ်ည္း ေမေမ ဖန္တီးေပးခ်င္ခဲ့တာ..။
ခုထိ က်န္းက်န္း မာမာ ခ်ိဳခ်ိဳ႐ႊင္႐ႊင္႐ွိေနတဲ့ သမီးေလးမွာ ခ်ိဳေျပာသလို ဘာေရာဂါ ၊
ဘာအနာတရမ မ႐ွိႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ဟုတ္မွာပါ။
ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္ ၊
အို.. ခ်ိဳကိုယ့္ ကို ႏွစ္သိမ့္ေနတာဆိုလည္း ကိုယ္ေသခ်ာပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ကြယ္..။
တစ္ကိုယ္လံုးပူေလာင္ၿပီး ေခါင္းေတြတဒိန္းဒိန္းကိုက္တက္လာတယ္။
ေသခ်ာတယ္ ကိုယ္ ဖ်ားေနၿပီ.ခ်ိဳရယ္.။
နားထဲမွာ စီကနဲအူတက္သြားတဲ့အသံေတြနဲ႔ သူမ ခဏေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေသးသလား...။
ျပာလြင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္က အခိုးအေငြ႕တံတားတစ္စင္းကို သူမျမင္ေနရျပန္ၿပီေလ...။
ဟုတ္တယ္ အခိုးအေငြ႕တံတားတစ္စင္းပါပဲ...။
ကိုကို႕ ကို ေနာက္ဆံုးအျဖစ္ေျပာင္းလဲျမင္ေတြ႔ခြင့္ရလိုက္တဲ့ အရာတစ္ခုေပ့ါ။
ကိုကိုေရ......။
ကိုကို ဘယ္ကိုေရာက္ေနခဲ့ၿပီလည္းကြယ္ ၊ ေမေလ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ထားေပးခဲ့တယ္ သိလား ၊ သားႀကီးအတြက္ ၊ သမီးငယ္ေလးအတြက္ ၊ အေမ့အတြက္၊ ေမ့ ရဲ႕ေက်းဇူး႐ွင္ခ်ိဳ႕အတြက္၊
အားလံုး အားလံုးအတြက္ေပါ့…...။
ဟင္ !!
ေမ့ အတြက္ ဟုတ္လား ။
ေမ့အတြက္.......။ ေမ့အတြက္ ..။ ေမ့အတြက္ တဲ့..။ဟုတ္ပါရဲ႕..။
ဘ၀ရဲ႕ ေအးၿငိမ္းရာထြက္ေပါက္တစ္ခုလို႔ ဖတ္ဖူးၾကားဖူးခဲ့တဲ့အာနာပါနသတိပဌာန္ ဆိုတဲ့တရားေတာ္ကို
နည္းနည္းေလးမွၾကိဳးစားပမ္းစားအားမထုတ္ခဲ့ဘူးေအာင္ကိုဒီစိုးရိမ္ေသာကဗ်ာပါဒေတြနဲ႔ပဲ ပူျပင္းေလာင္ၿမိဳက္ခဲ့တာပါလား..။
သူမေခြၽးေစးေတြနဲ႕ ႐ႊဲနစ္လို႕..။ သူမရင္ျပင္ဟာ ေၾကာက္လန္႔စိုး႐ြံ႕မႈေတြနဲ႕ ဆတ္ဆတ္ခါေနလိုက္တာကြယ္ သူမေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့လိုက္တာ ။
ဘုရားဘုရား...။
လက္အုပ္ခ်ီဖို႕ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့လက္ဖ၀ါးအေတြ႔မွာ လက္စြပ္ကေလး ႏွစ္ကြင္း..။
သူမလက္သူႂကြယ္မွာဂြမ္းစအ၀တ္ကေလးေတြခံၿပီးရေအာင္၀တ္ထားခဲ့တဲ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ကေလးႏွစ္ကြင္း..။
ဂုဏ္သေရ႐ွိမဂၤလာဧည့္ပရိတ္သတ္ေ႐ွ႕မွာ၊ဂုဏ္သေရ႐ွိမဂၤလာဇနီးေမာင္ႏွံကဆင္ယင္ေပးခဲ့တဲ့..
ကိုကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ အျမတ္တႏိုး၀တ္ဆင္သြားခဲ့တဲ့...။
သူမ ခုခ်ိန္အထိ အျမတ္တႏိုး၀တ္ဆင္ထားဆဲျဖစ္တဲ့ ..။
လက္ထပ္မဂၤလာ လက္စြပ္ေလးႏွစ္ကြင္းေပါ့..။

ပိန္းပိတ္ေအာင္ မဲနက္သိပ္သည္းေနတဲ့အေမွာင္ထုထဲမွာ အလင္းတစ္စ ျမင္လိုက္ရသလိုမ်ိဳး..။
ေရနစ္ေနသူရဲ႕ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ေလ..။

ခ်ိဳ ေရ.......။ ခ်ိဳ လာရင္...
ဒီလက္စြပ္ ကေလးႏွစ္ကြင္းကို ေရာင္းလိုက္ဖို႔..။
ရတဲ့ေငြကို HIV ကူးစက္ခံမိဘမဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြအတြက္ လွဴဒါန္း ေပးဇို႔....။
ဘာ အျပစ္မွမက်ဴးလြန္္မိပဲ..ျပစ္ဒဏ္အခ်ခံထားရတဲ့....ကေလးေလးေတြအတြက္....။.
မိဘမဲ့ ၊ပစၥည္းဥစၥာမဲ့တဲ့၊ေရာဂါဘယ ရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ ထိုးႏွက္တိုက္ခို္က္တာကို ခံစားၾကရဦးမယ့္ ...
ကေလး ေလးေတြ အတြက္ေလ ။
သူမအျမတ္ႏိုးဆံုး ပစၥည္းေလးကိုအရင္းတည္ၿပီး လွဴဒါန္းတာေၾကာင့္ အမြန္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ေနမွာပါ..။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ကြယ္။
သူမရဲ႕ စိတ္၀ိဥာဥ္တစ္ခုလံုး လံုျခံဳ ေအးျမသြားသလိုလို .....။
သူမ စိတ္ရဲ လက္ရဲ တည္ၿငိမ္ သြားသလိုလို.....။
အခုက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ သူမရင္ထဲက လိႈက္တက္လာတဲ့ ပိတိေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။

အေမ နဲ႔ ခ်ိဳက အမွ်ေ၀ရင္ သူမက သာဓု ေခၚ ရ မွာ ေပါ့.......။

အို. . . .
သာဓုေခၚႏိုင္တဲ့ အေျခအေန႐ွိမ႐ွိ ဆိုတာအထိေတာ့ ...
သူမ.........
ေတြး ေတာ မေနေတာ့ပါဘူးေလ....။ ။


အိႁႏၵာ
(ရတီမဂၢဇင္း၊၂၀၀၆ခုႏွစ္)


Credit: အိျႏၵာ



ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... MR L0N3LY