ဘုရားရွင္သည္ တဲအိမ္ငယ္ တစ္လံုးေရွ႕၌ မ်က္လႊာခ်၍ သပိတ္ပိုက္လ်က္ ရပ္ေတာ္မူေန၏။ အေပၚ၀တ္ မပါေသာ စ႑ာလ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလး တစ္ဦးသည္ ဘုရားရွင္၏ ထံေတာ္ပါးသို႔ ေရာက္လာ၏။ ကေလးငယ္သည္ အခ်ိဳထည့္ထားသည့္ ပဲေနာက္စိမ္းျပဳပ္ သံုးဆုပ္ကို ဘုရားရွင္၏ သပိတ္ထဲသို႔ ေလာင္းလႉလိုက္ၿပီး ဘုရားရွင္ကို လက္အုပ္ခ်ီေန၏။
ႏွင္းလႊာႏွင္းခ်ပ္တို႔ကို
ျဖတ္ေက်ာ္နင္းေလွ်ာက္လာသူ သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးသည္ ဘုရားရွင္၏ အနီး၌
ရပ္လိုက္၏။ မင္းႀကီး ငိုေနသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္ေနသည္။
႐ိႈက္ႀကီးတငင္ႏွင့္ မ်က္ရည္သုတ္ရင္း ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ထား၏။
“သားေတာ္ဘုရား
. . .။ ဘယ္ေလာက္ မေတာ္မတရားႏိုင္လိုက္ပါသလဲ . . .။ အခုလို . . .
ဇာတ္နိမ့္တစ္ေယာက္ရဲ့ အိမ္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွာ သားေတာ္ဘုရားကို လက္ခံေတြ႔ဆံု
ႀကိဳဆိုရလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူး။ အိုႀကီးအိုမ ခမည္းေတာ္ႀကီးကို
ဘာျဖစ္လို႔ ႏွိပ္စက္ေစာ္ကားရတာလဲ သားေတာ္ဘုရား . . .။ ခမည္းေတာ္တို႔ဟာ
သုဒၵေတြဆီကဆိုရင္ ေရတစ္ေပါက္ေတာင္ ေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး . . .။ ဒီၾကားထဲ . . .
သားေတာ္ဘုရားက ဘာျဖစ္လို႔ ဒီ အိမ္တံစက္ၿမိတ္မွာ မလပ္ဆတ္တဲ့ ပဲေနာက္စိမ္းေတြ
လာေတာင္းေနရတာလဲ။ ခမည္းေတာ္ကို အရွက္မခြဲပါနဲ႔ သားေတာ္ဘုရား . . .။
ျမင့္ျမတ္တဲ့ သာကီမင္းဆက္ အသေရပ်က္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ . . .။”
“ခမည္းေတာ္ . . . ခမည္းေတာ္ကိုေရာ ခမည္းေတာ္ရဲ့ သာကီမင္းဆက္ကိုပါ မေစာ္ကားပါဘူး။”
“သားေတာ္ဘုရား
. . . သုဒၵေတြဟာ ခမည္းေတာ္တို႔ရဲ့ ကၽြန္ေတြပါ။ သူတို႔ရဲ့
အိမ္တံစက္ၿမိတ္မွာ သူတို႔ဆီကေန ေတာင္းစားတာဟာ အသေရ မယုတ္ဘူးလား။”
“မင္းႀကီး
. . .။ ေတာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ အလႉခံတာပါ။ အရိယာတို႔ရဲ့ အသက္ေမြး
၀မ္းေၾကာင္းမႈက ဒီလိုပါပဲ။ သားေတာ္ရဲ့ အစဥ္အဆက္ဟာ သာကီမင္းဆက္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဗုဒၶႏိုင္ငံေတာ္ တရားမင္းဆက္ပါ။ ဘုရားအဆူဆူနဲ႔ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ့
တပည့္သားသံဃာ အစဥ္အဆက္ဟာ ဒီလိုပဲ ဆြမ္းခံပါတယ္။ ဒါဟာ အရိယပရိေယသနပါ။
ျမင့္ျမတ္တဲ့ ၀မ္းေရးရွာနည္းပါ။ ဘုရားရွင္တို႔ဟာ အဆင့္မခြဲပါဘူး။
ဇာတ္မစြဲပါဘူး။ ပဋိသေႏၶကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အနိမ္အျမင့္ မသတ္မွတ္ပါဘူး။
ဒါကို ခမည္းေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေတာင္းတယ္လို႔ ေခၚခ်င္ေခၚပါ။
ဒါေပမယ့္ ခမည္းေတာ္ . . . ခမည္းေတာ္တို႔ အခြန္အတုပ္
စည္းၾကပ္ေတာင္းခံၾကတာနဲ႔ေတာ့ မတူဘူး။ ဘယ္လို ေတာင္းခံမႈမ်ိဳးနဲ႔မွလည္း
မတူဘူး။ ႏႈတ္က ဘာမွ မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရပ္ေနလိုက္တာပါ။ ေပးသူက
ၾကည္ျဖဴလို႔ ေပးတာကိုပဲ လက္ခံတာပါ။ ေပးရမယ္လို႔ အတင္းအၾကပ္
မေတာင္းဆိုပါဘူး။ မေပးရင္ ဒဏ္ခတ္မယ္လို႔လည္း မၿခိမ္းေျခာက္ပါဘူး။
မေပးခ်င္ရင္ ျငင္းႏိုင္ပါတယ္ ခမည္းေတာ္ . . .။”
“သားေတာ္ဘုရား
. . . ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုေတာင္းထားတဲ့ဟာေတြကို စြန္႔ပစ္လိုက္ပါ . . .။
ပြဲေတာ္စာေတြ ခံယူဖို႔ သားေတာ္ရဲ့ တပည့္သံဃာေတြနဲ႔အတူ နန္းေတာ္ကို ႂကြပါ။”
“ခမည္းေတာ္
. . . သားေတာ္ဟာ ခုနစ္ႏွစ္လံုးလံုး ဒီလိုပဲ ဆြမ္းခံခဲ့တာပါ။ မလတ္ဆတ္တာေတြ
ၾကမ္းရွတာေတြ စားသံုးခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သားေတာ္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို
ၾကည့္စမ္းပါ။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပြဲေတာ္စာေတြ စားသံုးထားတဲ့ ခမည္းေတာ္ရဲ့
ခႏၶာကိုယ္ကိုလည္း ၾကည့္ပါအံုး။ မြန္ျမတ္တဲ့ ပြဲေတာ္စာေတြက ဇရာဒဏ္ကို
ဘယ္ေလာက္ထိ အံတုႏိုင္လို႔လဲ။ ဒီ ခႏၶာကိုယ္ဟာ အိုရမွာ ေသရမွာ ျဖစ္ေနပါရက္နဲ႔
ဘာျဖစ္လို႔ ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားေနရတာလဲ။ ခမည္းေတာ္ . . .
သုဒၵေတြကို အစြန္႔ပယ္ခံအျဖစ္ ဆက္ဆံတာဟာ အဓိပၸာယ္ မရွိပါဘူး။
ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ကူကယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနသူေတြကို ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံတာဟာ မွားပါတယ္။
သူတို႔ကို ကူညီဖို႔ သားေတာ္တို႔မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဘ၀ တိုးတက္ခြင့္
မရွိေတာ့ဘူးလား။ ဒီေျမေပၚမွာ ဒီလိုနိမ့္က်သူေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေရေျမ့ရွင္
မင္းတစ္ပါးရဲ့ အသေရ ယုတ္မသြားဘူးလား။”
“သားေတာ္ဘုရား
. . . သူတို႔ဟာ အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းမႈေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့လို႔ ဇာတ္နိမ့္အျဖစ္နဲ႔
ေမြးဖြားလာၾကတာပဲ။ သူတို႔ ကံေႂကြး ဆပ္ေနၾကတာပဲ။ ဒါနဲ႔မ်ား . . .
ခမည္းေတာ္တို႔က သူတို႔ကိစၥနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။”
“ခမည္းေတာ္
. . . အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူေတြထဲမွာ ဒီလို နိမ့္နိမ့္က်က် ဆင္းဆင္းရဲရဲေတြ
ရွိေနတာကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ မင္းတစ္ပါး အေနနဲ႔ မရွက္မိဘူးလား။ ထားပါေတာ့
ခမည္းေတာ္ . . .။ ခမည္းေတာ္ ကံတရားအေပၚ ယံုၾကည္ႏိုင္တာ တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။
အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ သုဒၵျဖစ္ၾကရတယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ
ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြ ဘယ္အမ်ိဳးဇာတ္မွာ ေမြးဖြားၾကရမလဲ။”
“သားေတာ္ဘုရား . . . သူတို႔က်ေတာ့ ခတၱိယဇာတ္ နဲ႔ ျဗဟၼဏဇာတ္မွာ ေမြးဖြားၾကရတာေပါ့။”
“ခတၱိယဇာတ္ နဲ႔ ျဗဟၼဏဇာတ္မွာ ေမြးဖြားၾကသူေတြ အုိၾက နာၾက ေသၾကရတယ္ မဟုတ္လား။”
“အုိၾက နာၾက ေသၾကရတာေပါ့။”
“ခမည္းေတာ္ . . . သူတို႔ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ခံစားၾကတဲ့ ေနရာမွာ တူညီၾကသလား။”
“မတူၾကဘူး . . .။”
“ခတၱိယ
နဲ႔ ျဗဟၼဏ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ကေလးေတြ ေမြးဖြားၾကသလား။
ဆြံ႔တဲ့ ကေလးေတြ၊ ကန္းတဲ့ ကေလးေတြ၊ နားထိုင္းတဲ့ ကေလးေတြ ေမြးဖြားၾကသလား။”
“ေမြးဖြားၾကတာေပါ့ သားေတာ္ဘုရား . . .။”
“ခမည္းေတာ္ . . . ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလို ကေလးေတြ ေမြးဖြားၾကရတာလဲ။”
“သူတို႔ရဲ့ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ေပါ့။”
“ဒါဆိုရင္ ခတၱိယေတြ ျဗဟၼဏေတြလည္း မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံေႂကြး ရွိၾကတာပဲေပါ့။
ခမည္းေတာ္
. . . သူေတာ္စင္ႀကီး မာတဂၤအေၾကာင္း ၾကားဖူးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီ သူေတာ္စင္ႀကီး
ဘယ္အမ်ိဳးဇာတ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္ဆိုတာ ေျပာႏိုင္မလား။”
“သားေတာ္ဘုရား . . . အဲဒီ သူေတာ္စင္ႀကီးဟာ သုဒၵပါ။”
“အဲဒီ သူေတာ္စင္ႀကီးဟာ ခတၱိယေတြ ျဗဟၼဏေတြ ရွိခိုးပူေဇာ္တာ ခံရတယ္ ဆိုတာကို ခမည္းေတာ္ ၾကားဖူးလား။”
“ၾကားဖူးပါတယ္ သားေတာ္ဘုရား . . .။”
“ဒါဆိုရင္
. . . သုဒၵဇာတ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့သူေတြဟာ ခတၱိယေတြ ျဗဟၼဏေတြရဲ့
ရွိခိုးပူေဇာ္မႈကို ခံယူႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ခမည္းေတာ္ လက္ခံႏိုင္မလား။
သူတို႔လည္း ဘုန္းရွင္ကံရွင္ေတြ မျဖစ္ႏိုင္ၾကဘူးလား။”
အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနသည့္ မင္းႀကီးသည္ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထား၏။
“သားေတာ္ဘုရား
. . .။ ခမည္းေတာ္ နားလည္ပါၿပီ။ သားေတာ္ ဆိုလိုတာကို ခမည္းေတာ္
သေဘာေပါက္ပါၿပီ . . .။ သေဘာလည္း က်ပါတယ္။ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ခမည္းေတာ္ နားလည္မႈ
လြဲခဲ့တာပါ။ ေမွာက္ထားတာကို လွန္ျပလိုက္သလိုပါပဲ။ ဖံုးထားတာကို
ဖြင့္ျပလိုက္သလိုပါပဲ။ အျမင္ရွင္းပါၿပီ . . .။
သားေတာ္ဘုရား
. . . သားေတာ္ရဲ့ မိေထြးေတာ္ႀကီးေရာ၊ ယေသာဓရာနဲ႔ ရာဟုလာေလးတို႔ကပါ
သားေတာ္ဘုရားကို ေတြ႔ရဖို႔ စိတ္ေစာေနၾကပါတယ္ . . .။ သားေတာ္ကို မေတြ႔ၾကရတာ
ၾကာပါၿပီ။ သူတို႔အားလံုး ေမွ်ာ္ေနၾကပါၿပီ။ တပည့္သား သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔အတူ
နန္းေတာ္ကိုသာ ႂကြပါေတာ့ သားေတာ္ဘုရား . . .။”
:)
ရွင္အာစာရ
Ref:
Portrait
of the Buddha (from a Novelist's Pen) by Jayasena Jayakody, English
Translation by K. D. de Lanerolle. FOR FREE DISTRIPUTION - NOT FOR SALE.
(ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း အျပည့္အစံု မေတြ႔ရပါ။)
