တစ္ေန႔အိမ္တံခါးဝမွာထုိင္ျပီး သမီးကအေမ့ရဲ့ဦးေခါင္းမွာ သန္းရွာေပးေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရဟန္းေတာ္ေတြအမ်ားႀကီး အိမ္ေရွ႔က ဆြမ္းခံၾကြသြားတာကုိ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သမီးေကသကာရီက အေမလုပ္သူကုိေမးပါတယ္။
"အေမ.. ဒီရဟန္းေတြဟာ ပထမအရြယ္ရုပ္ရည္အဆင္း လွလွပပရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘာမွလည္း မပ်က္ဆီးေသး ဘဲနဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရဟန္းျပဳၾကတာလဲ"
ဒီေတာ့ အေမလုပ္သူက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
"သမီး.. ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေနတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားတရားနာၾကားျပီးရဟန္းျပဳၾကတာ"
သားအမိနွစ္ေယာက္ သန္းရွာရင္းစကားေျပေနတုန္းမွာပဲ ေသာတာပန္ဒကာတစ္ေယာက္ အိမ္တံခါးဝ ေရာက္လာပါတယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားကုိလည္း ၾကားသြားပါတယ္။
အေမလုပ္သူက အိမ္ေရွ႔ေရာက္လာတဲ့ေသာတာပန္ဒကာကုိ "ဥပသကာႀကီး… တစ္ခုမသိ လုိ႔ေမးပါရေစ။ အမ်ိဳးေကာင္းသားေတြ စည္းစိမ္ေတြစြန္႔၊ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြေတြစြန္႔ျပီး ျမတ္စြာဘုရား ထံမွာ ရဟန္းျပဳၾကတယ္။ ဘာအက်ိဳးကုိျမင္လုိ႔ ရဟန္းျပဳၾကတာလဲ"လုိ႔ ထပ္ဆင့္ေမးၾကည့္ ပါတယ္။
ေသာတာပန္ဒကာကလည္း " ကာမဂုဏ္ရဲ့အျပစ္ကုိျမင္လုိ႔ ရဟန္းျပဳၾကတာပါ"လုိ႔ ေျပာျပ ပါတယ္။ ေသာတာပန္ဒကာကဆက္ျပီး သရဏဂုံနဲ႔ငါးပါး သီလအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေပးျပီး က်င့္သုံးရင္ ရမယ့္အက်ိဳးရလဒ္ေတြကုိပါ ေျပာျပပါတယ္။
ေသာတာပန္ဒကာရဲ့စကားၾကးရေတာ့ ေကသကာရီကစိတ္ဝင္စားသြားျပီး"သရဏဂုံနဲ႔ ငါးပါးသီလကုိ ကြ်န္မတုိ႔မိန္းမသားေတြက်င့္သုံးရင္ေကာ သင္ေျပာျပတဲ့ မ်က္ေမွာက္တမလြန္ အက်ိဳးေတြရႏုိင္သလား"လုိ႔ ေမးလုိက္ပါတယ္။ ေသာတာပန္ဒကာကလည္း "သမီးရယ္ ဒီတရား ေတြဟာ လူသား အားလုံးနဲ႔ဆုိင္ပါတယ္။ လူသားအားလုံးက်င့္ဖုိ႔ေဟာထားတာပါ"လုိ႔ ျပန္ေျပာ ျပပါတယ္။
ေနာက္ေသာတာပန္ဒကာက ေကသကာရီကုိ သရဏဂုံနဲ႔ငါးပါးသီလကုိ ကုိယ္တုိင္တုိင္ေပး ပါတယ္။
ေကသကာရီက ငါးပါးသီလကုိခံယူျပီးေတာ့ "ဥပသကာႀကီးရယ္ သရဏဂုံငါးပါးသီလထက္ ျမင့္တဲ့တရားရွိေသးလား"လုိ႔ ဆက္ေမးလာျပန္ပါတယ္။
ဒီအခါမွာေတာ့ ေသာတာပန္ဒကာက ေကသကာရီ တရားကုိေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားေနျပီ ဆုိတာသိရသလုိ တရားပါရမီရွိသူဆုိတာလည္း သိလုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားကုိ ဆက္ေဟာျပေပးပါတယ္။
"ရွိတာေပါ့၊ ခ်စ္သမီး ေသခ်ာနားေထာင္ပါ။ ဆံပင္၊ ေမြးညင္း၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္း၊ သြား၊ အေရ၊ အသား၊ အေၾကာ၊ အရုိး၊ ရုိးတြင္းခ်င္ဆီ၊ အညွိဳ႔၊ နွလုံး၊ အသည္း၊ အေျမွး၊ အဖ်ဥ္း၊ အဆုတ္၊ အူမ၊ အူသိမ္၊ အစာသစ္၊ အစာေဟာင္း၊ ဦးေဏွာက္၊ သည္းေျခ၊ သလိပ္၊ ျပည္၊ ေသြး၊ ေခြ်း၊ အဆီခဲ၊ မ်က္ရည္၊ ဆီၾကည္၊ ႏွပ္၊ တံေတြး၊ အေစး၊ က်င္ငယ္၊ အဲဒီ သုံးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသ ကမၼ႒ာန္းကုိ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္စီးျဖန္းပါ။ ဒီကေနတစ္ဆင့္တက္ျပီး အဆင္းျဖစ္ပ်က္၊ အသံျဖစ္ပ်က္၊ အနံ႔ျဖစ္ပ်က္၊ အရသာျဖစ္ပ်က္၊ ၾကမ္း ေခ်ာ ျဖစ္ပ်က္၊ တြန္းတုိးျဖစ္ပ်က္၊ ပူေအးျဖစ္ပ်က္၊ ျမင္ျဖစ္ပ်က္၊ ၾကားျဖစ္ပ်က္၊ နံျဖစ္ပ်က္၊ လ်က္ျဖစ္ပ်က္၊ ေတြ႔ထိျဖစ္ပ်က္၊ ျဖစ္ပ်က္ျဖစ္ပ်က္ အဲဒီလုိႏွလုံးသြင္းပါ"လုိ႔ သုံးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ကမၼ႒ာန္း ကုိ ေသခ်ာေဟာျပေပးျပီး ျပန္သြားပါတယ္။
ေကသကာရီလည္း ေသာတာပန္ဒကာေဟာျပေပးခဲ့တဲ့ကမၼ႒ာန္းကုိ ေန႔စဥ္ပြါးမ်ားအားထုတ္ လုိက္တာ မၾကာမီကာလမွာပဲ ေသာတာပန္ တည္သြားပါတယ္။
လူ႔ျပည္မွာသက္တမ္းေစ့ေနျပီး ကြယ္လြန္ေတာ့တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္မွာ နတ္သမီးအျခံ အရံ တစ္သိန္းနဲ႔ သိၾကားမင္းရဲ့မိဖုရားငယ္ျဖစ္သြားရပါတယ္။
(ဝိမာနဝတၳဳအ႒ကထာ၊ေကသကာရီဝတၳဳ)
တရားေဟာတယ္လုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ ရဟန္းကလူကုိေဟာတာကုိပဲ ေျပးေျပးျမင္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီဝတၳဳေလး မွာေတာ့ လူအခ်င္းခ်င္းပဲေဟာ လုိက္လုိ႔ ေကသကာရီ ေသာတာပန္တည္ သြားတာပါ။ လူေထာင္ေသာင္းပရိသတ္ကုိေဟာမွရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီေဟာမွရယ္ လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူအခ်င္းခ်င္းတစ္ေယာက္တည္းကုိေဟာလည္း တရားကတရားပါပဲ။ အလွဴတကာ့အလွဴေတြထဲမွာ တရားအလွဴဟာအျမတ္ဆုံးဆုိတာ အားလုံးသိပါတယ္။
တရားအလွဴေပးလွဴလုိက္တာဟာ အမတဒါန=နိဗၺာန္အလွဴကုိေပးလွဴလုိက္တာပါ။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္မိတ္ေဆြကုိ ဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ကုိယ့္သိသေလာက္ေလး ေျပာျပေပးလုိက္ရင္လည္း အမတဒါန=နိဗၺာန္အလွဴကုိ ေပးလွဴလုိက္တာပါပဲ။
တရားေဟာျပီးတဲ့အခါ "ဘုရားတပည့္ေတာ္ေဟာေျပာေပးရေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အဖို႔ဘာဂသည္ နိဗၺာန္၏အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ေဟာျပတဲ့တရားေလးကုိ နာၾကားျပီး တရားအသိေလးေတြ ရသြားၾကပါေစ။ ရသည့္အားေလ်ာ္စြာ က်င့္ႏုိင္ၾကပါေစ၊ က်င့္ႏုိင္ သည့္အားေလ်ာ္စြာ မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ရဲ့ အေထာက္အပံ့ ေကာင္းေတြရသြားၾကပါေစ"လုိ႔ ေမတၱာပုိ႔ ေပးလုိက္ရမွာပါ။ အထူးသျဖင့္တရားေဟာျပီးတုိင္း နိဗၺာန္ကုိဆုေတာင္းတဲ့အေလ့ေလးကုိထုံထားရမွာပါ။ ဒါဆုိကုိယ္ေဟာတဲ့တရားကုိ ပုိျပီးတန္ဖုိးထားသြားမွာပါ။ "ငါျပဳတဲ့ကုသိုလ္ဟာ ေပါ့ေပါ့ တန္တန္မဟုတ္ဘူး။ နိဗၺာန္အထိဦးတည္ေနတယ္"ဆုိျပီးကုိယ့္ကုသိုလ္အေပၚ အားရ ေက်နပ္ေနေတာ့မွာပါ။
ဒီလုိပါပဲ။ ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိလည္း ေဟာျပေပးရမွာပါ။ ကုိယ့္ဇနီးကုိလည္း ေဟာျပေပးရမွာပါ။ ကုိယ့္သားသမီးကုိလည္း ေဟာျပေပးရမွာပါ။ ကုိယ့္မိဘကုိလည္းေဟာျပေပးရမွာပါ။ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိလည္း ကုိယ္သိသေလာက္ ေဟာျပေပးရမွာပါ။ ခ်စ္သူသဘာဝ သံေယာဇဥ္ အေၾကာင္း၊ ေမတၱာအေၾကာင္း၊ သီခ်င္းေလးေတြအေၾကာင္း၊ အိပ္မက္အေၾကာင္း၊ ပန္းေလးေတြအေၾကာင္း၊ ပစၥည္းေလးေတြအေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ေျပာျပရမွာပါပဲ။ ဒီသံေယာဇဥ္အေၾကာင္းေတြအျပင္ တစ္ခါတေလ ကုိယ္သိသေလာက္ ကုိယ္ေလ့လာထားသေလာက္ တရား စကားေလးေတြလည္း ေျပာျပေပးရမွာပါ။ ဒါနအေၾကာင္း၊ သီလအေၾကာင္းေတြအျပင္ ဒီကတစ္ဆင့္တက္ျပီး ဝိပႆနာရႈပုံအေၾကာင္းေလးေတြ လည္း ေျပာျပေပးရမွာပါ။ အဲဒီလုိေျပာျပေပးေနရင္ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိ တရားအလွဴေပးလွဴေနတာပါပဲ။
ေမြးေန႔နီးလာလုိ႔ ကုိယ့္ခ်စ္သူကကုိယ့္ကုိ "ဘာလုိခ်င္သလဲ"လုိ႔ေမးလာရင္ "ေသာၾကာ, စေန, တနဂၤေႏြ ႏွစ္ညအိပ္သုံးရက္ တရားစခန္း ဝင္ေပးပါ"လုိ႔ ေတာင္းလုိက္ရုံပါ။ ဒါဆုိသူ႔အတြက္ ေရာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ အျမတ္ဆုံးကုသိုလ္ေတြျဖစ္သြားတာပါ။
သုံးရက္ဆုိေတာ့ တရားစခန္းဝင္ေပးရမယ့္ ကုိယ့္ခ်စ္သူအတြက္မခက္သလုိ ေသာၾကာ စေန တနဂၤေႏြဆုိေတာ့ ေသာၾကာညေနရုံးကအျပန္ တရား စခန္းဝင္၊ တနဂၤေႏြေန႔ခင္းျပန္ထြက္၊ ျပီးရင္ ဘုရားကုိအတူတူသြား၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းသလဲ။
ဘုရားမွာအတူတူပန္းကပ္၊ ျပီးေတာ့ ဘုရားေပၚမွာတရားစခန္းကျပန္ထြက္လာတဲ့ခ်စ္သူက ကုိယ္နာခဲ့တဲ့ တရားေလးေတြ၊ အားထုတ္ခဲ့ရတဲ့တရား သေဘာေလးေတြ ျပန္ေျပာျပေပးျပီး ကုိယ္ေဆာက္တည္ခဲ့ရတဲ့ သီလကုသိုလ္၊ ကုိယ္ပြားမ်ားအားထုတ္ခဲ့ရတဲ့ ဝိပႆနာဘာဝနာ ကုသုိလ္ေတြကုိလည္း ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိ အမွ်ေပးေဝလုိက္မယ္ဆုိရင္လည္း ခ်စ္သူရဲ့သာဓုေခၚသံဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ အသာယာဆုံး အသံတစ္ခုျဖစ္ေနေတာ့ မွာပါ။ ဒါတင္မကပါဘူး။ အမွ်ေဝသံ၊ သာဓုေခၚသံေတြဟာ စည္းခ်က္ညီ "ပါရမီသံစဥ္" တစ္ခုအျဖစ္ ဘဝအဆက္ဆက္ တည္တံ့ပ်ံ့လြင့္ေနေတာ့မွာပါ။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြအတူတူျပဳခဲ့ရင္ ဘဝအဆက္ဆက္ဆုံေတြ႔ဦးမွာပါပဲ။ ဘဝအဆက္ ဆက္ဆုံေတြ႔တဲ့အခါ ကုိယ္လည္းတရားရွိဘုိ႔လုိသလုိ ကုိယ့္ခ်စ္သူလည္းတရားရွိဘုိ႔လုိပါတယ္။ ေနာက္ဘဝေတြမွာ ျပန္ေတာ့ဆုံပါရဲ့ ကုိယ္ကေတာ့တရားရွိျပီး ကုိယ့္ခ်စ္သူကတရားမရွိရင္,မရွိခဲ့ရင္ အဆင္ မေျပလွပါဘူး။ ဥပမာ- ကုိယ့္ခ်စ္သူက"ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္၊ သည္းခံလွပသည္"ဆုိ တဲ့အတုိင္း ေဒါသႀကီးခဲ့လုိ႔ ေဒါသႀကီးေနလုိ႔ ရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္ေနမယ္။
ေနာက္- "ညွဥ္းဆဲသူကား၊ အနာမ်ား၊ သနားက်န္းမာသည္"ဆုိတဲ့အတုိင္း ကုိယ့္ခ်စ္သူက သူတစ္ပါး,သူတစ္ပါးေတြကုိ ညွဥ္းဆဲခဲ့လုိ႔ အနာေရာဂါ ထူေျပာေနမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ပဲေဆးကုေပး ေနရမွာပါ။ အကုသိုလ္ရဲ့ အက်ိဳးကုိ ကုိယ္ကမခံရေပေမယ့္ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိၾကည့္ျပီး ကုိယ္ပါစိတ္ ဆင္းရဲ ေနရေတာ့မွာပါ။ ဒီေတာ့ကုိယ္လည္းတရားရွိဘုိ႔လုိသလုိ သူလည္းတရားရွိဘုိ႔လုိျပန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ကုိယ့္ခ်စ္သူလည္းတရားရွိဘုိ႔ ကုိယ္ကကုိယ့္ခ်စ္သူကုိတရားေဟာေပးရမွာပါ။ ေတာ္ေနၾကာေနာက္ဘဝ မွာ ေလျဖတ္တဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ျပန္ဆုံေနရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဒီလုိျပန္ဆုံမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိေတြးသာၾကည့္ပါေတာ့။ အမွ်ေဝသံ,သာဓုေခၚသံေလးေတြဟာ သံေယာ ဇဥ္ေတြၾကားမွာ အခါအားေလွ်ာ္စြာၾကားေနမွ ေနာက္ဘဝပါစိတ္ေအးစိတ္ခ်ရမွာပါ။ သတိထားပါ၊ ေလျဖတ္တဲ့ခ်စ္သူနဲ႔ျပန္ဆုံ ေနမွာကုိ။
ဒီေနရာမွာအမွ်ေဝတာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
အမွ်ေဝတဲ့ေနရာမွာ ၁။ ဒါနျပဳျပီးအမွ်ေဝတာရယ္၊ ၂။ သီလေဆာက္တည္ျပီး အမွ်ေဝတာရယ္၊ ၃။ သမထဝိပႆနာပြါးမ်ားျပီးအမွ်ေဝတာရယ္ဆုိျပီး သုံးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
၁။ ဒါနျပဳျပီးအမွ်ေဝရင္ အမွ်ေဝတဲ့သူဟာ ဒါနကုသိုလ္ကုိထပ္မံရရွိပါတယ္။ လူတစ္ရာ သာဓုေခၚရင္ ဒါနကုသိုလ္တစ္ရာထပ္မံရရွိပါတယ္။ လူတစ္ေထာင္သာဓုေခၚရင္ ဒါနကုသိုလ္ တစ္ေထာင္ထပ္မံရရွိပါတယ္။ သာဓုေခၚၾကတဲ့လူတစ္ရာ ၊လူတစ္ေထာင္ေတြလည္းဒါနကုသိုလ္ ကုိ ရၾကပါတယ္။
၂။ သီလေဆာက္တည္ျပီး သီလကုသိုလ္ကုိအမွ်ေဝရင္ သီလကုသိုလ္ကုိထပ္မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါနကုသိုလ္ကုိပဲရရွိပါတယ္။ သာဓုေခၚတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ သီလကုသိုလ္မရၾကပါဘူး။ ဒါနကုသိုလ္ကုိပဲ ရၾကပါတယ္။
၃။ သမထဝိပႆနာပါြးမ်ားျပီးအမွ်ေဝရင္ သမထဝိပႆနာကုသိုလ္ေတြ ထပ္မရေတာ့ပါ ဘူး။ ဒါနကုသုိလ္ကုိပဲရပါတယ္။ သာဓုေခၚတဲ့သူေတြလည္း သမထဝိပႆနာကုသိုလ္ကုိေတာ့ မရပါဘူး၊ ဒါနကုသုိလ္ကုိပဲရရွိပါတယ္။
အမွ်ေဝတာနဲ႔ သာဓုေခၚတာဟာ ဒါနထဲမွာပါပါတယ္။ ဒီသုံးမ်ိဳးကုိ သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ႀကီး က မွတ္ရလြယ္ေအာင္ ေဆာင္ပုဒ္ေလးစီေပးထားပါတယ္။
၁။ ဒါနေဝလွ်င္၊ ဒါနပင္၊ အမွန္ပင္ ရရွိသည္။
၂။ သီလေဝလွ်င္၊ ဒါနပင္၊ အမွန္ပင္ ရရွိသည္။
၃။ ဘာဝနာေဝလွ်င္၊ ဒါနပင္၊ အမွန္ပင္ ရရွိသည္။
စိတ္ထဲမွာရွင္းၾကရဲ့လားမသိပါဘူး။ မရွင္းေသးဘူးဆုိရင္ ပုညႀကိယဝတၳဳ(၁၀)ပါးကုိ အာရုံျပဳၾကည့္ လုိက္ပါ။
ပုညႀကိယာ ဝတၳဳ(၁၀)ပါး
၁။ဒါန=ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈ၊ ၂။ သီလ=၅-ပါး ၊ ၈-ပါး၊ ၁၀-ပါးစေသာ သီလေဆာက္တည္မႈ၊ ၃။ ဘာဝနာ- ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းမႈ၊ ၄။ အပစာယန= အသက္သိကၡာႀကီးသူအား အရုိအေသျပဳမႈ၊ ၅။ ေဝယ်ာဝစၥ= သူမ်ားကုသိုလ္ကိစၥ၌ကူညီေဆာင္ရြက္မႈ၊ ၆။ပတၱိဒါန= မိမိရေသာကုသိုလ္အဖုိ႔ကုိ အမွ်ေဝမႈ၊ ၇။ ပတၱာႏုေမာဒန= မိမိသုိ႔ေရာက္လာေသာကုသိုလ္အဖုိ႔ကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာသာဓု ေခၚမႈ၊ ၈။ ဓမၼႆဝန=တရားနာမႈ၊ ၉။ ဓမၼေဒသနာ= လာဘ္လာဘကုိမငဲ့ဘဲ တရားေဟာမႈ၊ ၁၀။ ဒိ႒ိဇုကမၼ= အယူကုိေျဖာင့္မတ္စြာျပဳမႈ။
ဒီ(၁၀)ပါးကုိ ဒါန- သီလ - ဘာဝနာထဲျပန္သြင္းပုံလကၤာေလးကုိ အရင္က်က္ထားလုိက္ရ ေအာင္ပါ။
ဒါန၊ သီလာ၊ ဘာဝနာ သုံးျဖာစဥ္၍ခင္း။
စႏွစ္ကုိလယ္၊ လယ္ႏွစ္ကုိစ၊ ေနာက္မွ ေနာက္ခ်င္းသြင္း။
ကဲ..ရျပီလား။ လကၤာကုိရွင္းျပရေအာင္ပါ။ ပုညႀကိယာဝတၳဳ(၁၀)ပါးကုိ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ ထားလုိက္ပါ။ တတ္ႏုိင္ရင္ ခဲတံေလးနဲ႔လုိက္တုိ႔လုိက္ပါ။
ဒါန-သီလ-ဘာဝနာကုိ အစဥ္အတုိင္းထားလုိက္ပါတဲ့၊ အစျဖစ္တဲ့ အပစာယန၊ ေဝယ်ာဝစၥ (၂)ပါးကုိ အလယ္ျဖစ္တဲ့သီလထဲမွာသြင္းလုိက္ပါတဲ့။
အလယ္ျဖစ္တဲ့ ပတၱိဒါန၊ ပတၱာႏုေမာဒန(၂)ပါးကုိ အစျဖစ္တဲ့ ဒါနထဲမွာသြင္းလုိက္ပါတဲ့။
ေနာက္ျဖစ္တဲ့ ဓမၼႆဝန၊ ဓမၼေဒသနာ၊ ဒိ႒ိဇုကမၼ(၃)ပါးကုိ ဘာဝနာထဲမွာသြင္းလုိက္ပါတဲ့။
ဒီခြဲျပပုံေလးကုိအာရုံျပဳလုိက္ရင္ ဘာေတြဟာ ဘယ္ထဲမွာပါတယ္ဆုိတာ ခြဲျခားသိလုိ႔ရပါျပီ။
အမွ်ေဝတာ၊ သာဓုေခၚတာဟာဒါနထဲမွာပါတဲ့အတြက္ ဒါနကုသိုလ္ပဲရတာပါ။
တရားနာတာ ၊တရားေဟာတာကေတာ့ ဘာဝနာထဲမွာ ပါေနပါတယ္။
ဒါကုိေထာက္ျပီး ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိတရားေဟာတာ၊ ကုိယ့္ခ်စ္သူေဟာတဲ့တရားကုိနာတာ ေတြဟာ ဘာဝနာထဲမွာပါေနပါတယ္။
အရုိအေသေပးတာ၊ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္တာေတြကေတာ့ သီလထဲမွာပါပါတယ္။
လုိရင္းကေတာ့ ကုိယ့္ခ်စ္သူ၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကုိတရားေဟာတာဟာ အမတဒါန= နိဗၺာန္ အလွဴ၊ အျမတ္ဆုံးအလွဴႀကီးကုိ ေပးလွဴလုိက္တာပါပဲ။
အေမကုိခ်စ္တယ္၊ အေဖကုိခ်စ္တယ္၊ သားသမီးကုိခ်စ္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကုိခ်စ္တယ္၊ မိတ္ေဆြကုိခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္သူကုိခ်စ္တယ္ဆုိရင္ တရားေဟာရမွာပါ၊ တရားေဟာရင္း အျမတ္ဆုံး ကုသိုလ္ေတြယူရမွာပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ဝၯမာတာေထရီဆိုတာရွိပါတယ္။ သူလူ႔ဘဝတုန္းက သူ႔ရဲ့သားေလးရဲ့ နာမည္ကဝၯပါ။ ဝၯဆုိတာ တုိးပြါးျခင္းလုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။သားနာမည္ကုိ အစြဲျပဳျပီး "ဝၯမာတာ=တုိးပြါး အေမ"လုိ႔ေခၚၾကတာပါ။
ေယာကၤ်ားဆုံးျပီးကာလတစ္ခုၾကာေတာ့ ဘိကၡဳနီမဝတ္ပါတယ္၊ ဘိကၡဳနီမဝတ္ေတာ့လည္း ဝၯမာတာေထရီ ရယ္လုိ႔ေခၚေဝါထင္ရွားသြားျပန္ပါတယ္။ ကမၼ႒ာန္းကုိႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္တာ ရဟႏၱာျဖစ္ သြားပါတယ္။
ေနာက္လူ႔ဘဝမွာက်န္ခဲ့တဲ့သား"ေမာင္တုိးပြါး"ကုိေခၚျပီး ကုိရင္ဝတ္ေပးပါတယ္။ သားကုိရင္ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ျပန္ေတာ့လည္း ရဟန္းေဘာင္ကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျပန္ပါတယ္။ သားရဟန္း ဝၯေထရ္ဟာ စာသင္ရင္း ပိဋကတ္သုံးပုံကုိကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ သားရဟန္းက တရားေဟာျပန္ေတာ့လည္း နာမည္ေက်ာ္ ဓမၼကထိကတစ္ပါးျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ စာတတ္ ဓမၼကထိကျဖစ္လာေတာ့ ၾကည္ညိဳသူေတြေပါျပီး လာဘ္လာဘေတြေပါခ်င္တုိင္းေပါေန ပါေတာ့တယ္။ တရားေဟာတာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတဲ့အတြက္ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္မႈကုိ မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါကုိမိခင္ေထရီမက မႏွစ္သက္ပါဘူး။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဓမၼကထိကသားရဟန္းဟာ မိခင္ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းကို သကၤန္းမရုံဘဲၾကြ လာပါတယ္။ ေက်ာင္းထဲေရာက္ေတာ့ မိခင္ေထရီမက တုတ္ကုိကုိင္ျပီး "အုိ…သားရဟန္း ဘာျဖစ္လုိ႔သကၤန္းမရုံဘဲ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းကုိလာရတာလဲ သင့္အမူအယာကုိျပန္ၾကည့္ပါဦး၊ တရားေဟာတာ၊ ဂႏၳဓုရလုပ္တာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ပုပ္ေနတယ္။ မာန္မာနကလည္းတက္ၾကြေနေသးတယ္၊
ရဟန္းတစ္ပါးတကယ္လုပ္ရမယ့္ဝိပႆနာဘာဝနာအလုပ္ကုိသာလုပ္ပါ။ ကုိယ္ဟန္ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့နဲ႔အမူအယာကုိျပင္ပါ"လုိ႔ဆုိျပီး ခပ္တင္းတင္းေလး ေျပာလုိက္ ပါေတာ့တယ္။
သားရဟန္းလည္း မိခင္ေထရီမေျပာစကားၾကားရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းသတိရျပီး "မိခင္.. ကြ်ႏု္ပ္မွားပါျပီ၊ ေနာင္ဒီလုိအမူအယာေတြနဲ႔မေနေတာ့ပါဘူး"လုိ႔ ဝန္ခံကတိေပးလုိက္ပါတယ္။
သားရဟန္းသတိဝင္သြားေတာ့မိခင္ေထရီမႀကီးက သားရဟန္းကုိ ဂါထာေလးေတြနဲ႔ ထပ္မံေဟာျပေပး ျပန္ပါတယ္။
သားရဟန္းဟာ မိခင္ေက်ာင္းကျပန္ခဲ့ျပီးတရားေဟာမႈေတြကုိ လုံးဝရပ္လုိက္ပါတယ္။ မိခင္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဝိပႆနာဘာဝနာပြါးမ်ားမႈကုိပဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ပါေတာ့တယ္။ ပါရမီပါျပီးသား ဆုိေတာ့ မၾကာမီ ကာလမွာပဲရဟႏၱာျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
ဇာတ္သိမ္းေတာ့ သားရဟန္းေရာ မိခင္ေထရီမႀကီးေရာ အရတၱဖုိလ္ကုိယ္စီရျပီး ပရိနိဗၺာန္စံ သြားၾကပါတယ္။
ဇာတ္သိမ္းပုိင္းေလးကသိပ္လွတာပါ။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဖတ္ဖတ္လွေနတာပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးအားလုံးဟာ ဒီအတုိင္းပဲဇာတ္သိမ္းၾကဖုိ႔ လုိရင္းပါ။ သံသရာ ဘယ္ေလာက္ရွည္ၾက ရဦးမယ္မသိပါဘူး။
ဒီဝတၳဳေလးမွာလည္းမိခင္က သားကုိတရားေဟာတာပါ။ တရားေဟာတဲ့ေနရာမွာလည္း ရုိးရုိးဣေျႏၵရရထုိင္ျပီး ေဟာတာေတာင္မဟုတ္ပါဘူး။ တုတ္ကုိကုိင္ျပီးခပ္တင္းတင္းေလးေဟာ လုိက္တာပါ။
ဒီသာဓကေလးေတြေထာက္ျပီး သားအမိခ်င္း၊ ဇနီးေမာင္နွံခ်င္း၊ ညီအစ္ကုိေမာင္နွမခ်င္း၊ မိတ္ေဆြခ်င္း၊ ခ်စ္သူခ်င္းကုိယ္သိထားတဲ့ တရားေလးေတြကုိ ေဟာေပးရမွာပါပဲ။ ေဟာေပးရင္ ကုသိုလ္ေတြရေနတာပါပဲ။
ဒီလုိပါပဲ။ ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းလည္းေဟာရမွာပါပဲ။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ရဟန္း၊ ကုိယ္သံေယာဇဥ္ရွိ ရွိတဲ့ရဟန္းကုိေဟာရမွာပါပဲ။ စာေတြအေျခခံရွိျပီးသားဆုိေတာ့ ေဟာသူေရာ နာသူေရာပုိလုိ႔ ေတာင္သေဘာေပါက္ လြယ္ဦးမွာပါ။ ခ်စ္တဲ့ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းေဟာမွလည္း ပုိျပီးလက္ခံ တာပါ။
လုိရင္းကေတာ့တရားေဟာျပီးတုိင္း "ဘုရားတပည့္ေတာ္တရားေဟာေျပာရေသာ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈအဖုိ႔ ဘာဂသည္ နိဗၺာန္၏အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ေဟာတဲ့တရား ေလးကုိနာၾကားျပီး ကုိ..ဘယ္သူ၊ မ…ဘယ္သူတရားအသိေလးေတြရသြားပါေစ။ ရသည့္အား ေလွ်ာ္စြာက်င့္ႏုိင္ပါေစ။ က်င့္ႏုိင္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရဲ့ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ရသြားပါေစ"လုိ႔ နိဗၺာန္ကုိ ဆုေတာင္းတာရယ္၊ ေမတၱာပုိ႔တာရယ္ကုိ အေလ့အက်င့္ အထုံေလး လုပ္ထားရမွာပါ။ ကုိယ့္ရဲ့တရားေဟာေျပာမႈဟာ နိဗၺာန္ရဲ့ အေထာက္အပံေကာင္းေတြဆုိတာကုိ လည္း အထူးအာရုံျပဳထားရမွာပါ။
ကုိယ္ခ်စ္တဲ့မိဘ၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သားသမီး၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ဇနီး၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ခင္ပြန္း၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ မိတ္ေဆြ၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူကုိ ကုိယ္သိတဲ့တရားေလးေတြကုိ သိသေလာက္ေဟာလုိက္ဖုိ႔ပါပဲ။
ဘဝမွာဘယ္သူကုိပဲခ်စ္ခ်စ္၊ ခ်စ္တဲ့သူကုိတရားေဟာလုိက္ဖုိ႔ပါပဲ ။ တရားေဟာလုိက္ရင္ အျမတ္ဆုံး ကုသိုလ္ေတြျဖစ္သြားတာပါပဲေလ။
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
က်မ္းကုိး
၁။ ဝိမာနဝတၳဳေတာ္ႀကီး ။ ျမိဳ႔မိဆရာေတာ္
၂။ အေျချပဳသျဂိဳဟ္။ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ
၃။ သိေကာင္းစရာဓမၼပေဒသာ (တတိယတြဲ)
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္
၄။ ေထရီအပဒါန္ဝတၳဳေတာ္ႀကီး။ အရွင္ဓမၼႆာမီဘိဝံသ
